Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ


«Μην στεναχωριέσαι», θα μου έλεγες αν ήσουν εδώ.
Πέθανες σήμερα ρε πατέρα – πώς να μην στεναχωριέμαι; «Ε, και λοιπόν;» θα μου έλεγες ξανά, «πέθανα, τι έγινε;». Κάπως έτσι φαντάζομαι τον φανταστικό μας διάλογο, αφού από εδώ και πέρα οι διάλογοί μας θα είναι μόνο φανταστικοί.

Θα μου λείψει το χιούμορ σου, θα μου λείψουν όλα όσα έχασες τα τελευταία χρόνια που σε έβλεπα να πηγαίνεις από το κακό στο χειρότερο. Θυμάσαι, τότε που μου διάβαζες Καρυωτάκη και η μαμά ανησυχούσε ότι θα γίνω μελαγχολική; Ε, και λοιπόν; (θα μου έλεγες ξανά). Δεν έλεγες και πολλά ρε πατέρα, δεν ήταν στο στιλ σου, ίσως γι’ αυτό να λάτρευες την ποίηση που με λίγες λέξεις, λέει πολλά. Ψάχνω για σένα ποίημα και σε βρίσκω παντού. Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία. Βλέπεις, ήξερες από τον Πόνο των Πραγμάτων και των Ανθρώπων. Ξέρω τι θα μου πεις ξανά, θα μου πεις «ε, και λοιπόν;». Για να μην στεναχωριέμαι. Θα μου πεις απλά πως έτσι τους έβλεπες εσύ τους κήπους. Έτσι τους βλέπω κι εγώ, αγαπημένε μου μπαμπά, γιατί σου έμοιασα. Δεν στο είχα πει ποτέ, πόσο περήφανη είμαι γι’ αυτό…

27 σχόλια:

αντωνης είπε...

Θελει μεγαλη καρδια για να γραψεις 2 λογια σε μια τετοια περισταση. Και συ φαινεται οτι την εχεις.

Θερμα συλληπητηρια.
:(

Μετεωρίτης είπε...

...ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΑ ΧΑΡΩ!!!!

όπως καταλαβαίνεις,
εδώ και λίγο καιρό εξαφανίστηκα
για ευνόητους λόγους...

σε ευχαριστώ Αντώνη μου

αντωνης είπε...

Ναι, στις 5 του Φλεβαρη!!!

Σοφία είπε...

Συλλυπητήρια κι από μένα :-(

Είμαι σίγουρη πως ο πατέρας σου ήξερε πως του μοιάζεις και ότι είσαι υπερήφανη γι' αυτό. Τα καταλαβαίνουν αυτά οι γονείς...

Μετεωρίτης είπε...

ΣΟΦΑΚΙ ΜΟΥ
σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια, τέτοιες ώρες, χρειάζονται...

Να είσαι πάντα καλά
και σε ευχαριστώ.

Μετεωρίτης είπε...

Α Ν Τ Ω Ν Η

ΜΠΡΑΒΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ !!!!!!!

Μόλις περάσουν οι φουρτούνες,
θα σου στείλω mail να τα πούμε αναλυτικά!
Γράψε μου αν θες πως είναι τα πράγματα!
Και ό,τι χρειαστείς... ξέρεις! ΕΧΩ ΠΕΙΡΑ ΤΩΡΑ ΠΙΑ!!

αντωνης είπε...

Φαιη, εστειλα mail ηδη!!!

Οχι για το πως ειναι τα πραγματα, αλλά κατι καλυτερο.

Μετεωρίτης είπε...

Ε, ΛΟΙΠΟΝ,
ΜΟΛΙΣ ΤΑΪΣΩ ΤΑ ΜΠΕΜΠΙΝΙΑ
ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟ ΔΩ !

:)

Stratos Bacalis είπε...

Τα συλληπηήριά μου Φαίη μου! Πολλά φιλιά!

νατασσΆκι είπε...

«Μην στεναχωριέσαι», θα μου έλεγες αν ήσουν εδώ.

Και τι να σου πω εγώ, τώρα;

Να θυμάσαι.
Και να ξέρεις πώς είσαι τυχερή. Που του έμοιασες.

Φιλιά, και μια μεγάλη αγκαλιά από δω.
και μια στα μπεμπάκια, από όλους μας.

mamma είπε...

Συλλυπητήρια μέσα από την καρδιά μου.

Φίλησέ μου τα μωρά στις πατουσίτσες και μόλις καταλαγιάσουν οι φουρτούνες να τα πούμε από κοντά, ναι;

Skouliki είπε...

αχ βρε κοριτσι
συλληπητηρια

οι αναμνησεις ειναι που γεμιζουν
την καρδια μας

φιλια

kiki είπε...

Λυπάμαι...Συλλυπητήρια... Ξέρω πως είναι...

angelina είπε...

Τα συλληπητήριά μου. Πρόσφατα περάσαμε τα ίδια. Ξέρω πως είναι δύσκολη η περίοδος τώρα.

KitsosMitsos είπε...

Συλλυπητήρια... Αυτό μόνο.

aa-duck είπε...

Λυπάμαι, καλέ μου μετεωρίτη.
Και μαζί χαίρομαι που ήσουν τόσο τυχερή και μπόρεσες να μοιραστείς. Με τον δικό σας τρόπο. Αυτό μετράει περισσότερο, αυτό μένει.

MenieK είπε...

Συλλυπητήρια, Φαιάκι μου....

indictos είπε...

Τα συλλυπητήρια μου Φαίη.

:-(

H.Constantinos είπε...

Θέλει κάτι γιά να μπορείς να γράψεις κάτι τέτοιο, το έχεις...
Συλλυπητήρια...

HAL9000 είπε...

Συλληπητήρια:( Τα φιλιά μου σε όλους.

Ένα γελαστό απόγευμα είπε...

Για να διώχνω τη θλίψη από την απώλεια πιστεύω πως όλοι αυτοί που αγαπήσαμε και μας λείπουν, περνάνε σε μια άλλη διάσταση, αόρατοι και με ασάλευτο το χρόνο είναι πάντα κοντά μας και μας προσέχουν.
Δείξου δυνατή σ' αυτόν που σ' αγάπησε τόσο, συνέχισε να τον κάνεις περήφανο γιατί, όπως κάθε γονιός, έτσι κι αυτός το αξίζει!
Με πόνεσαν πολύ τα λόγια σου, ξέρω πως θα 'ρθει κι η σειρά μου...
Και παραμένω δυνατός.
Κουράγιο κι αγάπη σε όλους σας!

Μετεωρίτης είπε...

σε ευχαριστώ πάρα πολύ
καλό μου γελαστό απόγευμα!

έτσι ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ...

ΔΥΝΑΜΗ!

Ανώνυμος είπε...

Τα σέβη και την αγάπη μου.

afrodiet είπε...

Άργησα κορίτσι...
Ξέρω πώς είναι να χάνεις τον 'μπαμπά' σου. Μια λέξη που όταν την άκουγα για καιρό μετά, μου κάρφωνε την καρδιά.
Ένα ακόμη δάκρυ για τους μπαμπάδες που χάνονται. Τώρα για το δικό σου.

Θα τον κρατάς μέσα σου όμως. Θα διαβάζεις κι εσύ ποίηση στα μωρά σου αντί για παραμύθια. Έτσι;

Φιλιά πολλά. Κουράγιο. Κι οι αναμνήσεις είναι κάτι...

Ανώνυμος είπε...

Καθυστερημένα συλληπητήρια και από εμένα. Φιλιά.

nikiplos είπε...

όλοι όσοι "φεύγουν" περνούν σε άλλη διάσταση... Ξαφνικά τα μαθαίνουν όλα... δεν μπορούμε να έχουμε μυστικά από αυτούς... πολύ όμορφα και αισθαντικά τα λόγια σου μες τη θλίψη τους... Μήν ανησυχείς καλή μου... τώρα ο πατέρας σου τα γνωρίζει όλα πλέόν... και να ξέρεις ακόμη κι εκείνα που κάποτε φοβόσουν να του αποκαλύψεις... πως είσαι δλδ κι εσύ ευάλλωτη...

Να είσαι υγιής και να τον θυμάσαι... και μην ξεχνάς η ζωή θριαμβεύει... στα μάτια των αγγελουδιών που έχεις τώρα...

tzotza είπε...

συλληπητηρια γλυκια μου μανουλα...
οσο τον θυμασαι τον μπαμπακα σου, ζει να ξερεις...

ατελειωτες αγγαλιτσες στα μικρα σου φαιη μου...
..αντε και μια για τον γιαννη ;))))

σε φιλω γλυκα