Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

H ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ: ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥ LP ΓΙΑ ΤΟ 2007



Ο SANDMAN με κάλεσε να ψηφίσω τα καλύτερα και τα χειρότερα άλμπουμ της χρονιάς που σε λίγο θα αποτελεί παρελθόν. Επειδή ο γιατρός με συμβούλεψε να μην λέω ποτέ «όχι» σε ότι έχει σχέση με τη μουσική, here we are λοιπόν, με το νούμερο 20 που με έχει δυσκολέψει πολύ.

Να σημειωθεί πως ποστάρω με μία μέρα καθυστέρηση, οπότε μέχρι αύριο, θα ανεβάσω το 19ο και 18ο άλμπουμ (ελπίζω να μην ακυρωθεί η συμμετοχή μου!).

Τις επόμενες 20 μέρες λοιπόν, εκτός από τα παρανοϊκά μου posts που συχνά-πυκνά διαβάζετε, θα αναρτώ κάθε μέρα και τα αγαπημένα μου άλμπουμ. Τα χειρότερα τα αφήνω για τους άλλους, εγώ είμαι λίγο Ροζίτα Σόκου, μοιράζω δεκάρια και χαμόγελα!!

Ένα μήνα λοιπόν ακούω το White Chalk της P J Harvey!

Η αγαπητή P J φόρεσε φουστάνια αλλοτινού αιώνα, ανέβασε τη φωνή της μία οκτάβα, έκατσε στο πιάνο και έγραψε 11 πιανουργήματα, ενώ το cd είναι μόλις διάρκειας 33 λεπτών!
«Η κυρία μας δουλεύει», σκέφτηκα όταν έπιασα στο χέρι μου τα 33 λεπτά της κυρίας P.J σε c.d. (το έκανε δώρο ένας φίλος στον Γιάννη και τον ευχαριστούμε μποθ).
Το ακούσαμε μαζί. Ξανά και ξανά.

Η ηλεκτρική κιθάρα απουσιάζει πλήρως. Πράγμα που με ενθουσίασε!
Τα κομμάτια είναι τόσο εύθραυστα που κάθε φορά που τα ακούω, τρέμουν τα βάζα και μαραίνονται τα τριαντάφυλλα. Δεν υπάρχει «δύναμη» στα κομμάτια αυτά, υπάρχει κάτι βασανιστικό, σαν να τραγουδάει ένα δυστυχισμένο παιδί που βρίσκεται κλειδωμένο στον πύργο του με ένα πιάνο. Το παιδί δεν είναι και αστέρι στο πιάνο. Παίζει λίγο άγαρμπα, λίγο άτεχνα, τα δάχτυλά του πληγώνουν το πιάνο αλλά όχι τα αυτιά μας. Αθώα και σκληρή η λατρεμένη φωνή της P J δημιουργεί ένα «πειραγμένο» ρετρό που σε πνίγει μα σε μαγεύει συγχρόνως. Άβυσσος η ψυχή της P J και υποθέτω πως οι σημερινοί φόβοι είναι εκείνοι που την έστειλαν να κρυφτεί στο καταφύγιο του χθες, να αλλάξει ρούχα και να καταθέσει έναν φόβο που μεταδίδεται σε κάθε τραγούδι της Άσπρης Κιμωλίας.
Κρύβομαι στο χτες για να κλάψω για το σήμερα.
Οι στίχοι είναι δάκρυα που πέφτουν σε μια σπασμένη άρπα.
Ακούμε και βλέπουμε το The Piano, ενώ τα άλλα κομμάτια του White Chalk είναι
THE DEVIL, DEAR DARKNESS, GROW GROW GROW, WHEN UNDER ETHER
WHITE CHALK, BROKEN HARP, SILENCE, TO TALK TO YOU, THE PIANO,
BEFORE DEPARTURE, THE MOUNTAIN.

Και κάτι τελευταίο. Πάντα αισθανόμουν ότι η κυρία Polly με δούλευε λίγο. Περίφημη «κλέφτρα» μουσικών, θεά τη μία φορά σε live, «κομμάτια» την άλλη, κάποιες φορές λατρεύω τη φωνή της και άλλες φορές τη μισώ!
Και όλοι οι άντρες την βρίσκουν σέξι - με τέτοια μύτη!!
Δεν είναι αυτός ο λόγος φυσικά που την τοποθετώ στο νάμπερ 20, είναι η δική μου… μύτη που ακόμα δεν έχει αποφασίσει αν μύρισε ένα μοναδικό αριστούργημα ή μία αρπαχτή των 33 λεπτών όπου η P J «παίζει» με το πιάνο και με… όλους εμάς, που ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τι στα κομμάτια είναι η σπασμένη άρπα ως μουσικό όργανον!
Γεια σας λοιπόν και περιμένω εναγωνίως τη γνώμη σας για την P J !

14 σχόλια:

Stratos Bacalis είπε...

Το κάλεσμα είναι του φίλτατου gone4sure από το μπλογκ του εδω:

http://gone4sure.wordpress.com/

ο οποίος θα κάνει και την τελική καταμέτρηση. Επίσης στο παρακάτω λινκ ανεβαίνουν όλα τα σχετικά ποστ με το countdown:

http://www.google.com/reader/shared/18254934062762131716

Καλή αρχή!

Roadartist είπε...

Καλησπέρα, πληρως κατατοπισμένη βλέπω... :))

Μετεωρίτης είπε...

thanx στράτο!!

Μετεωρίτης είπε...

roadartist!!!

είμαι και dj βλέπεις...!!

Ακόμα με δέκατα είμαι για αυτό εξαφανίστηκα...

Alexis B είπε...

Χμμμ!!! Τί να πώ εγώ.
Στήν μουσική που ακούω είμαι της παλιάς σχολής όπως θα διαπιστώσεις.

elafini είπε...

Καλή αρχή Φαίη...εγώ θα την ανεβάζω λίγο πιο πάνω, οπότε δεν σχολιάζω ..περιμένω με αγωνία τη συνέχεια..φιλιά

Μετεωρίτης είπε...

alexis b
μην πεις τίποτα!! Δεν χρειάζεται και σε διαβεβαιώ, η δική σου παλιά σχολή είναι η καλύτερη!!

elafini,
δεν της έκανα την χάρη να την τοποθετήσω ψηλότερα, δεν με έπεισε .
Περιμένω κι εγώ!

Βάσσια είπε...

Καλημέρα :-)
Υποθέτω ότι δεν ενοχλεί που εμένα δεν μου αρέσει η P.J. Harvey, έτσι;
(θα περιμένω άλλη επιλογή).

Μετεωρίτης είπε...

vassia,
καθόλου!!

Καλημέρα

Stratos Bacalis είπε...

Καλημέρα! Καλή εβδομάδα. Κι εγώ πιό πάνω την έχω την PJ (Η Πυτζαμούλα)!

Φιλιά και τα λέμε από Τετάρτη πάλι!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα. Το ύφος του δίσκου είναι περίπου όπως το περιγράφεις . Ομως, απο που και ως που αρπαχτή? Γίνονται αρπαχτές με δίσκους κατατονικούς, αντιεμπορικούς, στενάχωρους? Μήπως ζουλεύεις τη ΜΥΤΗ? Είμαι περίεργος για τα άλλα 12.

Μετεωρίτης είπε...

αγαπητό ΤΖΙΝ-ΤΟΝΙΚ-ΚΑΠΟΥ-ΚΑΠΟΤΕ...
Καταρχήν η γαλλική μου μυτούλα (!) δεν μου επιτρέπει να ζουλέψω την μύτη της P J - και τώρα για να σοβαρευτούμε, θα σου την ταπεινή μου γνώμη.
Όταν μου ζήτησαν να πάρω μέρος σε αυτό το κάουντ-ντάουν δυσκολεύτηκα πολύ, πρώτα απ'όλα γιατί ΔΕΝ μπορώ να είμαι αντικειμενική! Με την P J έχω αυτό το ερωτηματικό χρόνια τώρα: μάς δουλεύει, κάνει πλάκα, κάνει καλή μουσική; Η στροφή της το 2007 ήταν καλή (για μένα) κίνηση γιατί την είχα βαρεθεί λίγο και ναι, έχεις δίκιο, γίνεται ένας δίσκος να είναι υποτονικός και... εμπορικός;! Όχι.
Εγώ όμως δεν είπα "εμπορικός"!! Είπα "αρπαχτή". Αν μιλούσαμε για τον Phillip Glass, ας πούμε, με τέτοιο... βιογραφικό, και 5 λεπτά δημιουργίας του θα μου έφταναν! Αυτό που με "πείραξε" κάπως ήταν το ότι δεν θεωρώ ότι το έψαξε τρελά πριν κάτσει στο πιάνο. Εκμεταλλεύτηκε τη χροιά της φωνής της, έφτιαξε ένα "σκηνικό" και μία "ατμόσφαιρα", λίγο... να το πω ερασιτεχνικά;!! Λίγο "βρου-βρου να βγάλουμε το άλμπουμ";
Σίγουρα είναι σχήμα οξύμωρο το "αρπαχτή" και συγχρόνως "κατατονικό και στενάχωρο" αλλά αυτή την αίσθηση μου δημιουργεί το lp, συγκριτικά τουλάχιστον με άλλες κατατονικές... υπάρξεις!

Επίσης, το γεγονός ότι όλοι οι κριτικοί έδωσαν με ευκολία 5 αστέρια στο lp... επίσης με κάνει λίγο καχύποπτη!
Ισως όμως στο κοντινό μέλλον και αφού ακούσω πολλές φορές ακόμα το lp να "δω" κάτι που μου έχει διαφύγει..

Πάντως, ευχαρίστως θα την κλείδωνα στον πύργο για κανέναν χρόνο, να κάτσει να μάθει πιάνο, να... κολλήσει την σπασμένη άρπα και να βγάλει κανένα πιο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ LP.

Εξάλλου, η ΑΣΠΡΗ ΚΙΜΩΛΙΑ και ως τίτλος δείχνει κάτι που... εύκολα σβήνεται!!
Το αν αντέξει στον χρόνο, θα δείξει.

Καλημέρες και μην ξανακούσω τίποτα για την μυτόγκα της P J.
Άκουσε "σέξι" η P J !!

Αυτά!

MenieK είπε...

μικρούλα μου, νομίζω ότι διαβάζοντας το ποστάκι, καταλαβαίνω γιατί λατρεύεις τη μουσική...
Αν έτσι γράφεις για την εικοστή προτιμησή σου, αναρωτιέμαι τι θα υπάρχει στις ψηλότερες θέσεις...

Μετεωρίτης είπε...

MENIEK,
σε ευχαριστώ ρε συ, έχω τρέλα με τη μουσική αλλά ΔΕΝ τα καταφέρνω στις κριτικές.
Από το πρωί με παίρνουν και με βρίζουν που ασχολήθηκα με την μύτη της P J.
KAI ΣΕ ΕΡΩΤΩ, ΕΣΥ ΠΟΥ έχεις πάντα μια καλή κουβέντα
ΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΜΥΤΗ ΑΥΤΗ;!!

Δεν είναι. Είναι σκαρπέλο!