Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ! !



Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μου άρεσε γιατί είχε αλλεργία στα happy end!
Δεν έγραφε για πλούσιες πριγκίπισσες που δοκίμαζαν τα νυφικά τους ούτε για κακούς λύκους που έμεναν στο τέλος νηστικοί. Έγραφε για κοριτσάκια που πουλάνε σπίρτα, για ερωτευμένες γοργόνες που αφήνουν τον βυθό και για…
Ο Μολυβένιος Στρατιώτης ήταν το πιο αγαπημένο μου παραμύθι!
Την πρώτη φορά που μου το διάβασαν έβαλα τα κλάματα. Ο Άντερσεν έριξε στη φωτιά τον Στρατιώτη και την Μπαλαρίνα και εγώ έκλαιγα γιατί γνώρισα την έννοια του θανάτου για πρώτη μου φορά!

Ο Στρατιώτης έχει ένα πόδι. Τον τοποθετούν δίπλα στην όμορφη Μπαλαρίνα που έχει σηκώσει το πόδι της πολύ ψηλά και ο Στρατιώτης που δεν μπορεί να το δει, πιστεύει πως έχει ένα πόδι σαν κι αυτόν!
Ο κακός της ιστορίας θέλει να βγάλει από την μέση τον θρασύ Στρατιώτη που δεν αφήνει την Μπαλαρίνα καθόλου αδιάφορη. Το μολυβένιο στρατιωτάκι καταλήγει στο βυθό και ένα περαστικό ψάρι τον κάνει μια χαψιά!



Όμως το ψάρι καταλήγει στο σπίτι και καθώς το ξεκοιλιάζουν, ανακαλύπτουν τον Μολυβένιο Στρατιώτη, που παίρνει ξανά την θέση του δίπλα στα άλλα παιχνίδια, δίπλα στην αγαπημένη του Μπαλαρίνα.
Σαν τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα που ξεψυχούν στο τελευταίο πλάνο αγκαλιά, έτσι και εδώ, ο Έρωτας πέφτει στις φλόγες αλλά η αγάπη μένει αθάνατη.
Όταν ήμουν παιδάκι, έκλεινα τα μάτια μου για να μην αισθανθώ την φωτιά. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως υπήρχε τέλος –και μάλιστα παραμυθιού- που θα έσπρωχνε στη φωτιά δύο ερωτευμένους ήρωες…
Τώρα, μεγάλη πια, ξέρω ότι κάθε ερωτευμένος Στρατιώτης θα έκανε ακριβώς το ίδιο: θα έπεφτε χωρίς φόβο στον θάνατο και η αγαπημένη του Μπαλαρίνα θα τον ακολουθούσε…
Τι κατάλαβα κάθε φορά που το παραμύθι τέλειωνε «και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»; Πόσο καλά έζησαν δηλαδή; Δεν πήραν διαζύγιο; Έκαναν εξωσωματική; Πούλησαν τα ιδανικά τους για μία καριέρα;
Κι εμείς, πάλι, πόσο καλύτερα να ζούσαμε πια;

Στη φωτιά, στη φωτιά!!
Και σε όποιον δεν αρέσει, υπάρχουν και τα τρία γουρουνάκια (ή μήπως ήταν… πέντε;)!!

57 σχόλια:

nikiplos είπε...

Καλησπέρα... Πολύ ωραίο παραμύθι, κι ο Άντερσεν (με εξαίρεση τα κόκκινα παπούτσια) είναι από τους Αγαπημένους μου... "Η στολή του Βασιλιά" βέβαια με είχε συγκλονίσει από τα παιδικά μου χρόνια...

[(Τα μολυβένια στρατιωτάκια), Το πρώτο πράγμα που άκουσαν ποτέ ήταν οι λέξεις "Μολυβένια στρατιωτάκια!" από το στόμα μικρού παιδιού ] (κάπως έτσι έγραφε δεν θυμάμαι καλά...) Αυτή η φράση με είχε κάνει να δακρύσω κάποτε...

Μετεωρίτης είπε...

Καλησπέρα nikiplos.
Για να είμαι ειλικρινής, τα κόκκινα παπούτσια τα είχα ξεχάσει εντελώς!!
Και τώρα που το σκέφτομαι, πιθανότατα από αυτό το παραμύθι να εμπνεύστηκε ο david bowie (ή μάλλον ο σκηνοθέτης του βίντεο) στο let's dance, όπου δύο παιδιά βρίσκουν ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια και όταν τα φοράει το κορίτσι αρχίζει να χορεύει!!
Τα "ρούχα του βασιλιά" ήταν αριστουργηματικό!
Έχω διαβάσει πάρα πολλά παραμύθια, αλλά σαν του Άντερσεν, λίγα με άγγιξαν!
Εγώ πάντως δάκρυσα όταν βρήκα παλιά βιβλία μου, παραμύθια.
Οι εικόνες ήταν απίστευτα όμορφες!
Καλησπέρα!

afrodiet είπε...

Χαχαχαχαχα,
ρε συ πώς το τελειώνεις έτσι;
Ε μα! εδώ που τα λέμε!
Τι τέλεια που έκλειναν όλα τα παραμύθια στο τέλος!
Εγώ πάλι είχα την απορία: από πού είχε πληροφορίες η γιαγιά μου ότι κάποιοι πέρασαν καλά και μετά το στόρυ του παραμυθιού;
Πολύ κουτσομπόλα αυτή η γιαγιά!
:)

Μετεωρίτης είπε...

afrodiet,
τώρα μόλις σου έγραφα για τα... παραμυθένια καπέλα της Πετραλιά στο blog σου!
Συγχρόνως γράφαμε!!

Για κάποιο λόγο, μου άρεσαν τα θλιβερά παραμύθια... τα απαισιόδοξα ποιήματα...

Καλησπέρα,
όσο για την γιαγιά..!!
Έλα ντε! Που το ξέρει αυτή ότι μετά όλα πήγαν ζάχαρη;!
Με τόσα διαζύγια;!!

afrodiet είπε...

Επίσης με τα γουρουνάκια δεν είχα καταλάβει τι είχε φταίξει.
Έφταιγε ένα γουρούνι; Δύο; Και τα τρία; Ή μήπως ήταν 5 όπως λες κι εσύ;
Μήπως ήταν δόλιο παραμύθι των κατασκευαστικών για να προωθήσουν τις τεχνικές τους;
Επίσης γιατί στο φούρνο έβαλαν δύο παιδάκια, αντί να βάλουν τρία γουρουνάκια;
Ο καθένας στο χώρο του.
Στο φούρνο τα γουρούνια.
Στα σπίτια τα παιδιά.
Ή μήπως να βάζαμε στο φούρνο την κολοκύθα της σταχτοπούτας;
Ή θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις 12 κι είναι αργά να φάμε τέτοια ώρα;

Αλήθεια. Όμως πολύ αλήθεια τα παραμύθια δεν τα θυμάμαι, ή δεν έδινα σημασία όταν μου τα λέγανε.

Βάσσια είπε...

Αναμνήσεις...... γλυκές.
Εμένα- ως βλακορομαντική- μου άρεσε και η "Ραπουνζέλ" πειράζει;
Γεια σου Meteor :-)

Μετεωρίτης είπε...

afrodiet,
έλα ντε!! Αυτά τα γουρουνάκια τα ζουμπουρλίδικα ποτέ δεν μου είχαν κάνει καλή εντύπωση..
Τότε, παλιά, που ήταν και οι ζωγραφιές λιγότερο... εκλεπτυσμένες, τα χοντρογουρουνάκια μου έμοιαζαν τερατάκια στα μάτια μου!!
Κάποια παραμύθια και εγώ, ΔΕΝ τα θυμάμαι. Μπορεί το (παιδικό) σώμα μου να ήταν εκεί αλλά το μυαλό μου πετούσε αλλού...
(πράγμα που κάνω ακόμα και σήμερα!!!)

Ο Στρατιώτης όμως είχε ψυχή!! Πάθος!! Ιντριγκα!!

Επίσης, αυτήν την κοκκινοσκουφίτσα, αν και κόκκινη, ποτέ δεν την αγάπησα...
Να μην σου πω ότι περίμενα με αγωνία αυτόν τον βλάκα τον Λύκο να την δαγκώσει για να γελάσω!
Χι, χι!
Φιλάκια ξανά!

Μετεωρίτης είπε...

VASSIA
Oι αδελφοί Γκριμ ήταν πάρα πολύ αγαπημένοι μου αλλά... μυστήριοι και αυτοί!!
Πολύ μυστήριοι!!!
Με έριχναν λίγο (για αυτό και μου άρεσαν)!
Ακόμα θυμάμαι ένα παραμύθι με μία λαίμαργη μαγείρισσα που έφαγε τα κοτόπουλα του αφεντικού!!
Και στο τέλος τον κορόιδεψε και του την έφερε, λέγοντάς του ότι θα του κόψουν... τα αυτιά!!
Ελπίζω να μην κάνω λάθος και να είναι αδελφοί Γκριμ.
Μιλάμε κιόλας για προκαποδιστριακή περίοδο, ε;!!

Καλησπέρα Vassia !!

Axis Mundi είπε...

5 γουρούνια, 7 νάνοι, 3 σωματοφύλακες.. πολλά νούμερα, και πολλά "νούμερα".
Ωραίος παραμυθάς πάντως ο Άντερσεν και μην ξεχνάμε το ασχημόπαπο και το κοριτσάκι με τα σπίρτα αλλά και πόσα άλλα που έχει γράψει.
Εμένα πάντως μου άρεσε και ο χάνσελ και γκρέτελ των αδερφών Γκριμμ αλλά το πολυαγαπημένο μου παραμένει ένα! Νιλς και πάλι Νιλς Χόλγκερσον!!!

afrodiet είπε...

Καλά ο Λύκος της κοκκινοσκουφίτσας πολύ δειλός!
Κότα ο λύκος!
:)

Μετεωρίτης είπε...

S
αυτός που ταξίδευε με τα πουλιά;!

Άμα σου πω ότι το παραμυθάκι δεν το θυμάμαι καθόλου μα καθόλου!!!!

Όσο για το ασχημόπαπο... τι μου θύμισες τώρα!!
Τι όμορφο παραμύθι! Το είχα ξεχάσει!

Ωραία είναι τα κλασικά παραμύθια!
Βρήκα κάτι παλιά βιβλία μου πρόσφατα και συγκινήθηκα... :)

Μετεωρίτης είπε...

afrodier
ένα θα σου πω:
O KAKOΣ Ο ΛΥΚΟΣ ΗΤΑΝ ΒΑΖΕΛΟΣ!!

Όλο πήγαινε στην πηγή να πιει νερό και όλο διψασμένος έμενε...
Για τίτλους!

Ήταν βάζελος επίσης γιατί ποτέ δεν κατάφερε να "φάει" την
θρυλο-σκουφίτσα!!!

(ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΤΟ "ΓΥΡΝΑΩ" ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ!!!!!!).

νατασσΆκι είπε...

Πάνω που είπα : Θα συμφωνήσω απόλυτα, κι εγώ δεν αντέχω τα παραμύθια με καλό τέλος, και θα αφήσω ένα τρομερό σχόλιο, πάω παρακάτω και τι βλέπω;
O KAKOΣ Ο ΛΥΚΟΣ ΗΤΑΝ ΒΑΖΕΛΟΣ!!

Δεν ντρέπεσαι λίγο, ε; :ppp

(αν σου πω ότι πάντα συμπαθούσα τον κακό λύκο, και ήθελα να τη φάει την παλιο-κοκκινοσκουφίτσα...)

Θυμισέ μου να σου φέρω το Νιλς Χόλγκερσον να τον διαβάσεις!

Φιλιά

Μετεωρίτης είπε...

θα σου το θυμήσω natassaki μου,
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ :)

Κι εγώ ήθελα ο κακός ο λύκος (που τελικά είχε ψεύτικα δόντια και τζάμπα μάγκας ήτανε) να καταβροχθίσει αυτήν την κοντοστούπω με τα κόκκινα!
Αλλά δεν το έκανε ποτέ!!

Τι κρίμα!!!

Άντε, σύντομα θα βρεθούμε!!
Φιλάκια πάρα πολλά (και στο κοιμισμένο σκιουράκι!!).

kanataki είπε...

εγώ πάλι νόμιζα ότι το πόδι το είχε ψηλά η μπαλαρίνα γιατί ετοιμαζόταν να του ρίξει κλοτσιά

υγ έτσι για να μην νοιώθεις μόνη....!!!!
υγ παρ όλα αυτά ευχαριστώ που απεκατέστησες την αλήθεια και φυσικά την παιδική μου αθωότητα...

red rose είπε...

Ο μολυβένιος στρατιώτης και το κοριτσάκι με τα σπίρτα είναι από τα πιο αγαπημένα και των σημερινών παιδιών.
Όσες barbies και όσα psp κι αν έχουν δεν μπορούν ν' ακουμπήξουν τη ψυχούλα τους..
Ζητάνε συχνά να τα διαβάζουμε και δεν τα βαριούνται όσες φορές και να τα ακούσουν..
Καλό βράδυ!!!
Φιλιά:)))

Μετεωρίτης είπε...

KANATAKI!!
Βρε! Δεν ντρέπεσαι;!! Κλωτσιά στον κουτσό άνθρωπο; Και μάλιστα από μία μπαλαρίνα;! Ουργκ!
Το τίμιο τούτο blog θα αποκαθιστά πάντα την αλήθεια!! Όχι ΚΑΝΑΤΑΚΙ μου, κυρίες και κύριοι, η μπαλαρίνα δεν κλώτσησε τον Μολυβένιο Στρατιώτη! Του έσπασε λίγο τα νεύρα γιατί ήταν σνομπ αλλά κλωτσιά δεν του έριξε!!

Μετεωρίτης είπε...

REDROSE
χαίρομαι πάρα πολύ που τα κλασικά παραμύθια συγκινούν τα παιδιά - για αυτό εξάλλου λέγονται και κλασικά - αν και αυτό δεν ισχύει, πως ότι είναι κλασικό είναι τελικά και δημοφιλές.
Η ευαισθησία του Κρίστενσεν, όπως και η ευρηματικότητα των Γκριμ, δεν έχουν όντως καμία σχέση με τις κούκλες Μπάρμπι και με τα σημερινά παιχνίδια!
Τα μυθιστορήματα, ιδιώς τα κλασικά, εμπεριέχουν τον κίνδυνο να γίνουν παλιομοδίτικα (πασσέ!), τα παραμύθια όμως... ποτέ!
Γιατί κάθε κοριτσάκι κρύβει μέσα ου μια μπαλαρίνα που δεν διστάζει να αγαπήσει έναν "ανάπηρο".
Τουλάχιστον, όσο είμαστε παιδιά...
΄
Γιατί μετά...
άστα να πάνε (τα κριτήρια που χρειάζονται για να "αγαπήσουν" μερικοί-μερικοί είναι μεγάλο θέμα συζήτησης).

Καλησπέρα!

Roadartist είπε...

καλσπερα !!! τελειος ο Άντερσεν .. προχτες πηρα σε μια ξαδελφουλα μου μια πολυ καλη καινουργια εκδοση το "χριστουγεννα με τον Αντερσεν" με πολύ καλή εικονογράφηση.. :-)

Μετεωρίτης είπε...

γεια σου Roadartist!
Ωραία επιλογή!!
Έτσι μου 'ρχεται να πάω να πάρω παραμύθια και για μένα...

Call me Christmas παλιμπαιδισμός.

Φιλάκια!!

Ανώνυμος είπε...

δίκιο έχεις!
αλλά είναι λίγο τρομαχτικά αυτά τα παραμύθια για πολύ μικρά παιδάκια -κι εσύ το λες.

συμφωνώ δε με τον Νικίπλο για τα "Ρούχα του Βασιλιά".

Μήπως τελικά ο Άντερσεν έγραφε παραμύθια για μεγάλους;

Stratos Bacalis είπε...

"α κριτήρια που χρειάζονται για να "αγαπήσουν" μερικοί-μερικοί είναι μεγάλο θέμα συζήτησης"

Βρήκες θέμα για επόμενο ποστ μήπως? Γιατί πρέπει να υπάρχουν κριτήρια για να αγαπήσεις κάποιον?

Skouliki είπε...

χρονια πολλα και καλη χρονιααααααα\\\φιλακιααααααα

ΠανωςΚ είπε...

Ο μολυβένιος στρατιώτης είναι αντιμιλιταριστικό παραμύθι.
Τα Τρία-Πέντε Γουρουνάκια είναι παραμύθι κατά της αστυνομοκρατίας.
Τα δε επτά κατσικάκια ψυλλιάζομαι πως είναι αντιχριστιανικό παραμύθι.

(ειπε ο πανως.κ. και αυτομαστιγώθηκε για τη βλακεία που τον δέρνει).

Κούκος είπε...

"Τώρα, μεγάλη πια, ξέρω ότι κάθε ερωτευμένος Στρατιώτης θα έκανε ακριβώς το ίδιο: θα έπεφτε χωρίς φόβο στον θάνατο και η αγαπημένη του Μπαλαρίνα θα τον ακολουθούσε…"

Mη παίρνεις και όρκο για το παραπάνω στην εποχή μας μετεωρίτη.

Poet1 είπε...

Οντως πολυ καλος ο Αντερσεν και αξιολογος αλλα κριμα που δεν ανεφερες τον πολυ καλο δικο μας,μη σου πω οντως ισαξιο κυριολεκτικα... Τον Αισωπο που ειχε επισης καλα και φανταστικσα ωραια παραμυθια...

ritsmas είπε...

Φαίη, τώρα με πηρε ο Γιάννης και μου ειπε ότι χτες βραδυ δεν τους αφησαν να κανουν τεστ ήχου, γιατί εκανε πεντε ωρες τεστ ο Πλιατσικας και ότι δεν ακουγαν τίποτα, ουτε τη φωνή τους και ηταν φοβερή αποτυχία. Είναι η πρωτη φορά που τους συνεβη αυτό και το παιδί παει να σκάσει. Δεν το πιστεύει. Αυτά γινονται όταν καβαλανε καποιοι το καλάμι. δυστυχώς.

Μετεωρίτης είπε...

ΚΡΟΤ
καλημέρα!
Τα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ήταν και για μεγάλους και για μικρούς και για... μεγάλα παιδιά!
Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ :)

Μετεωρίτης είπε...

SANDMAN
καλημέρα! Φυσικά δεν μιλάω για μένα-για μας, θα έλεγα...
Μιλάω για αυτούς που "επιλέγουν" σύντροφο για να "κάνουν πράγματα", όπως... παιδιά, περιουσία και όλα αυτά που σκοτώνουν την έννοια της αγάπης!
Κοινώς, ψάχνω να βρω τον σύζυγο των παιδιών μου...
Ψάχνω αυτόν με το μεγάλο αυτοκίνητο...
Ψάχνω αυτόν που θα με αναβαθμίσει κοινωνικά...

Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, Στράτο!!

Μετεωρίτης είπε...

ΣΚΟΥΛΙΚΙ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΑΑΑΑΑΑΑΑ
τραγουδιστάάάάά
εντός εκτός και επί τα αυτάάάά...!

Μετεωρίτης είπε...

ΠΑΝΟΣΚ
μην αυτομαστιγώνεσαι - μια χαρά τα λες!
Εγώ πρέπει να αυτομαστιγωθώ που τα άφησα όλα για την τελευταία στιγμή και σήμερα πρέπει να κάνω ένα σωρό πράγματα και κάποιος να με κλωνοποιήσει, παρακαλώώώ!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Μετεωρίτης είπε...

ΚΟΥΚΟ Ή ΚΟΥΚΕ
καλημέρα!
Δεν ορκίζομαι...
Όχι βέβαια...
Απλά εννοώ... ότι άμα υπάρχει αληθινή αγάπη... οκ! Το κόβω.

Μάλλον είμαι από τους τελευταίους των Μοϊκανών/ρομαντικών...

Καλημέρα!

Μετεωρίτης είπε...

DONALD
σκοπεύω να του κάνω αφιέρωμα μια μέρα γιατί ο Αίσωπος ήταν μοναδικός σε αυτό που έκανε!
Για αυτό δεν τον ανέφερα καθόλου :)
KAΛΗΜΕΡΑ!

Μετεωρίτης είπε...

RITSMAS
πες στο παιδί να μην στεναχωριέται καθόλου, το έχουμε ξαναδεί αυτό το "έργο"...
Τα παιδιά είναι ΣΟΥΠΕΡ, τους έχουμε ξαναδεί σε πολύ καλύτερες συνθήκες και ο κόσμος δεν είναι βλάκας, καταλαβαίνει τι συμβαίνει...
Το ότι καβαλάνε κάποιοι το καλάμι... χρόνια τώρα!!!!!!!!!!!
ΤΑ ΞΕΡΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!

Ο ήχος ήταν κακός γενικά...

Καλημέρα και να μην ανησυχείτε για τίποτα!

νατασσΆκι είπε...

Μάλλον είμαι από τους τελευταίους των Μοϊκανών/ρομαντικών...

Δεν είσαι..!
Καλημέρα :)))
Και κουράγιο
και φιλιά

Μετεωρίτης είπε...

χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΑΤΑΣΣΑΚΙ ΜΟΥ!

Σήμερα δεν κάνει τόσο κρύο, ε;
Και ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ !!!!
:)

Εργάζεσαι;!
:)

Roadartist είπε...

"Christmas παλιμπαιδισμέ" νομίζω οτι αυτό είναι οτι πιο όμορφο μπορούμε να κάνουμε :)))))

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Μετέω!!! :-)

Βλέπω το ρίξαμε στο...."παραμύθι"???? Και πολύ καλά κάνατε!!! ;-)
Τι να πω βρε παιδιά??? Και μένα μου άρεσαν ως παιδί τα παραμύθια (μη σας πω ότι μου αρέσουν ακόμη!!!)...
Αλλά μήπως αυτή είναι η γοητεία τους??? Το γεγονός δηλαδή ότι είναι...παραμύθια???? Ότι δεν είναι και δεν πρόκειται να γίνουν πραγματικότητα???....

Δεν ξέρω τι να πω....Και 'γω ρομαντική ξεκίνησα, αλλά πολύ φοβάμαι την προσγείωση (μη σας πω για τις καθημερινές "προσγειώσεις") και φοβάμαι όχι απλά τον ρεαλισμό που φέρνουν αλλά ορισμένες φορές και...τον κυνισμό...

Μετεωρίτης είπε...

φυσικά!!!!!
Καλημέρα Roadartist!
Παλιμπαιδίζω και άλλες μέρες του χρόνου, αλλά χι, χι..
τα Χριστούγεννα έχω τουλάχιστον μία καλή δικαιολογία!
Φιλάκια!!

Μετεωρίτης είπε...

JO,
καλημέρα (μόλις έβγαλα τον... καφέ από το μπρίκι!! Κάτσε!!).

Εγώ εξακολουθώ να διατηρώ τον ρομαντισμό μου αν και έχω πάψει να περιμένω από τους άλλους να με καταλάβουν...
Τα παραμύθια, ε, βέβαια! Παραμυθάκια είναι, ψεύτικα είναι, μάγοι, νεράιδες, βασίλισσες... έχουν όμως μηνύματα και διδάγματα αληθινότατα!
Να ΜΗΝ χάσεις τον αυθορμητισμό σου και να μην αλλάξεις JO!
Οι άνθρωποι είναι κυνικοί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα γίνουμε σαν τα μούτρα τους. Τους κυνικούς τους αποφεύγουμε, ναι;!

Μια πολύ γλυκιά καλημέρα στο JO-άκι.
Τι γίνεται πάνω με τα χιόνια;!

tzonakos είπε...

Τι μου θύμισες τώρα...
Με ειχε συγκλονίσει μικρόν αυτο το παραμύθι. Το διάβαζα και ξανα και ξαν μόνος μου, διάβαζα μόνος απο τα 3,5 μου χωρίς να χω πάει νηπιαγωγείο ποτέ.
Μια βαθιά ιστορία που την έχω συνδέσει και με την εποχή των Χριστουγέννων αφου μιλάει για τζάκι, και αφου Χριστούγεννα ηταν που μου χάρισαν εκεινο το βιβλίο.
Νομίζω πως κάπου υπάρχιε ακόμα,κι ο στρατιώτης κάπου θα βρθεί, μαζι με την αγαπημένη του.
Καλές Γιορτές να έχεις.

Μετεωρίτης είπε...

ΚΙ ΕΣΥ ΤΖΟΝΑΚΟ μου
να έχεις καλές γιορτές, οι επιθυμίες σου και τα όνειρά σου να πραγματοποιηθούν και...
ΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

Χαίρομαι που σου αρέσει το παραμυθάκι αυτό, τελικά... και οι άντρε συγκινούνται
(αυτό ήταν διαπίστωση!)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Ανώνυμος είπε...

Μετέω μου, μια χαρά ήταν ο καφές! Να 'σαι καλά! :-)

Κοίταξε, και 'γω μπορώ να πω πως διατηρώ κατά μεγάαααλο μέρος το ρομαντισμό μου! Είναι βλέπεις θέμα χαρακτήρα, και ο χαρακτήρας Φαίη μου ΔΕΝ αλλάζει! Και δεν θα κάνω ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ τη χάρη να χάσω τον αυθορμητισμό μου (ναι αυτό είναι απειλή!!! :lol: ).
Αλλά πρέπει να πω, ότι μεγαλώνοντας, έχω γίνει λιγάκι πιο ρεαλίστρια....Και αυτό μάλλον καλό το θεωρώ!!! ;-)
Τουλάχιστον έτσι....πληγώνεσαι λιγότερο (υποθέτω!!!)

Μετεωρίτης είπε...

πολύ καλά έκανες και διατηρείς
ΑΓΑΠΗΤΗ JO
τον αυθορμητισμό σου!
Κι εγώ!

Και σαφώς, ΟΦΕΙΛΩ να είμαι ρεαλίστρια για να προστατέψω τον εαυτό μου και να μην πληγωθώ (πράγμα που μου έχει συμβεί, όπως και σε σένα...)
Φιλάκια
και μείνε όπως είσαι - δεν είναι απειλή!!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ μαζι σου (καιλυπάμαι γιαυτό) για το ότι ο λύκος ήταν βάζελος!
Άκου τώρα πράγματα,να είσαι στην πηγή και ένα λεπτό πριν σκύψεις να πιείς,αυτή να στερέψει!
Μη χειρότερα...

Στο θέμα των παραμυθιών,πάντα είχα την απορία του ¨ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα¨.
Όχι για το ¨ζήσαν αυτή καλά¨(αυτό ήταν σίγουρο),όσο για το ¨κι εμείς καλύτερα¨.
Αργότερα κατάλαβα πως κάποιοι μας...πουλούσαν παραμύθι!

Ανώνυμος είπε...

Διορθώνω:α υ τ ο ί και όχι αυτή-βέβαια...

Μετεωρίτης είπε...

Μην ανησυχείς για τα λαθάκια,
SYNEAS
κάποιες φορές διαβάζω αυτά που έχω γράψει και παθαίνω υστερία!!
Μια μέρα θα ανεβάσω post για τα πιο συνηθισμένα λάθη μας που κάνουμε λόγω βιασύνης!
Περίεργο που συμφωνείς ότι ο Κκαός και Διψασμένος Λύκος είναι βάζελος!
Κάτι θα ξέρεις...
Ε, βέβαια, εσείς κληρωθήκατε με την Ρέιντζερς, όχι με την Τσέλσι!

Δύσκολοι καιροί για παραμύθια...
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες..
Δύσκολοι καιροί και για την ομάδα μου που κληρώθηκε με τα ΤΕΡΑΤΑ !!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!

Alexis B είπε...

"Τι κατάλαβα κάθε φορά που το παραμύθι τέλειωνε «και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»; Πόσο καλά έζησαν δηλαδή; Δεν πήραν διαζύγιο; Έκαναν εξωσωματική; Πούλησαν τα ιδανικά τους για μία καριέρα;"
Αυτά είπες.
Πόσο συχνά το βλέπουμε να γίνετε?
Σε όλα τα επίπεδα σχέσεων.
Οσο γιά τα παραμύθια του Αντερσεν είναι όντος παραμύθια? Μήπως έχουν μιά μεγάλη δόση πραγματικοτητας?
Πόσα κοριτσάκια με σπίρτα κυκλοφορόυν γύρω μας?
Πόσα μολιβένια στρατιοτάκια υπάρχουν?
Πόσες κακιές μάγισσες γνωρίσαμε?
Τέλος πάντον.
Ας γυρίσουμε στην γιορτινή ατμόσφαιρα. Καλές Γιορτές
Καλά Χριστούγεννα.

MenieK είπε...

λοιπόν, ένα σοβαρό (έως μακάβριο) σχόλιο (δίοτι η ιστορία παραμύθι με τρελλαίνει για πολλούς και διάφορους λόγους): Ο καλός παραμυθάς Περό, ΦΥΣΙΚΑ και βάζει το λύκο να τρώει την κοκκινοσκουφίτσα (αναζητήστε την εξαιρετική έκδοση των αυθεντικών ιστοριών του "τα παραμύθια του Σαρλ Περό") αφού, όπως και όλα τα παραμύθια, αρχικά απευθυνόταν σε ενήλικες κατά κύριο λόγο, σε νυχτέρια δουλειάς (υπάρχει ένας εκπληκτικός πίνακας έλληνα ζωγράφου που δείχνει ένα τέτοιο νυχτέρι, με μια γιαγιά να λέει προφανώς τρομακτικές ιστορίες και τα παιδιά να κρυφοκοιτούν από την πόρτα, ένα κρυμμένο κάτω από το σκαμνί της, αλλά δε θυμάμαι ποιανού ή σε ποια πινακοθήκη το έχω δει το ρημάδι... ).
Η γλυκανάλατη εκδοχή του παραμυθιού είναι δημιούργημα των τελών του 19ου αι. απ' όταν δλδ κατά πρώτον ο (θρησκευτικός και πολιτισμικός) πουριτανισμός γίνεται κυρίαρχη ιδεολογία που αφ' ενός δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την (εντελώς σαρκική) αμαρτία που εκπροσωπεί ο λύκος (και στην οποία υποκύπτει η κοκκινοσκουφίτσα, με την συνεπακόλουθη τιμωρία) και αφ' ετέρου απομακρυνόμενος από τη φυσικότητα του θανάτου (η απομάκρυνση των νεκροταφείων από τις πόλεις και η με εμμονή ταφή των νεκρών μόνο εκεί, ενώ μέχρι τότε, ταφόντουσαν ακόμα και στις αυλές ή στα κτήματα τους -θυμηθείτε τις οικογενειακές κρύπτες, στους πύργους και τις βίλες των αριστοκρατών στη δυτική Ευρώπη -και τώρα μου ΄ρθε στο μυαλό το εκπληκτικό "η πτώση του οίκου των Άσερ" του Πόε), δαιμονοποιεί τον (μέχρι τότε οικείο) νεκρό (η νεκρή γιαγιά ταυτίζεται με τη μορφή του λύκου και η προσέγγιση της κοκκινοσκουφίτσας σε αυτήν δημιουργεί την απειλή). Και κατα δεύτερον αλλάζει η ιεραρχική θέση των παιδιών, τα οποία μέχρι τότε -μη σοκάρεστε- ήταν περίπου αναλώσιμα (βλέπε Χάνσελ και Γκρέτελ, τα δυο αδέρφια, ο Κοντορεβυθούλης, ακόμα και η Σταχτομπούτα, που στην αρχική εκδοχή του 16ου αι. απ' όπου έρχεται το παραμύθι, ο πατέρας είναι ολοζώντανος -απλά βρίσκει φυσιολογική την υποβάθμιση της θέσης της κόρης του σε υπηρέτρια), εργατικά χέρια σε μια αγροτική και οικοτεχνική κοινωνία. Η παιδική ηλικία, στην πραγματικότητα είναι τέκνο της βιομηχανικής επανάστασης που έκανε περιττή την παιδική εργασία (τουλάχιστον στις χώρες της δύσης), και δημιούργησε την ανάγκη της μαζικής εκπαίδευσης και των παραμυθιών της γιαγιάς (για να μαζευτεί από τους δρόμους όλη αυτή την πιτσιρικαρία που γυρνούσε άπραγη και άρα δυνητικά επαναστατική). Σταματώ εδώ γιατί έχω ξεφύγει και μπορώ να συνεχίσω για πολύ...

Μετεωρίτης είπε...

Tα παραμύθια περιγράφουν ένα ψεύτικο κόσμο, τα συναισθήματα όμως παραμένουν ίδια!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΛΕXISB.
Σε όλα τα επίπεδα σχέσεων, συμφωνούμε, απέχουμε πια πολύ από το παραμυθάκι...

Όμως υπάρχουν και κάποια παραμύθια που γίνονται αληθινά... έστω με κάποιες παραλλαγές!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!

Μετεωρίτης είπε...

MENIEK,
ΕΙΣΑΙ ΘΗΣΑΥΡΟΣ!!!

Ξέρεις ΠΟΣΟ ενδιαφέροντα είναι όλα αυτά;!
Η κοινωνιολογία των πραγμάτων!!
Σαφώς και θρησκευτικοί λόγοι ανάγκασαν το παραμύθι να πάρει το "στιλ" που πήρε. Όσο για τον κακό τον Λύκο και τα αναλώσιμα παιδιά... νομίζω πως ξέρεις πολύ καλά τι λες!

Είναι χαρά μου να διαβάζω αυτά που γράφεις και μπορείς να χρησιμοποιείς όσο χώρο θέλεις!
Δεν είναι μόνο οι πληροφορίες που μας δίνεις, είναι και ο τρόπος, που πίσω από την όποια πολυπλοκότητα του θέματος, βρίσκεις λέξεις οικείες και γλαφυρές και...
με λίγα λόγια μου αρέσει που είσαι τόσο σαφής...!

Φιλάκια πολλά!!

MenieK είπε...

και ένα συνάδον με το πνεύμα του ποστ σχόλιο, και μετά από την έμπνευση της Αφρο, για τη βαζελίαση του λύκου.
Αν θέλετε μια διαφορετική εκδοχή για τη μοίρα του λύκου, αλλά που να παραμένει ωστόσο κλασική, δείτε το φανταστικό βιβλιαράκι του Τζ. Θέρμπερ "Μύθοι για την εποχή μας και το άσπρο ελάφι" όπου η κοκκινο(θρυλο)σκουφίτσα, καθόοοοολου δεν τρώει τη μούφα του λύκου, βγάζει από το καλαθάκι, ουχί τυρόπιτα, όπως θα ήτο φυσικό, αλλά ένα οπλοπολυβόλο και τον εκτελεί πάνω στο κρεβάτι (αλά Μπαντέρας στυλ στο ελ Μαριάτσι -όχι που δε θα βρισκα αφορμή να γράψω για τον Αντόνιο).
Αν πάλι είστε με το μέρος του λύκου ή αν απλώς είστε οικολογίζοντες σας συστήνω ανεπιφύλακτα τα "πολιτικώς ορθά παραμύθια" του Τζ. Φ. Γκάρνερ, όπου η γιαγιά, βγαίνει από το στόμα του λύκου και μαζί με την κοκκινοσκουφίτσα και το απειλούμενο είδος αποκεφαλίζουν τον αντιοικολόγο ξυλοκόπο (όπως ο Σ. Κόνερυ στον highlander ένα πράγμα -και ναι, σιγά μη δεν έβρισκα τρόπο να βάλω στο παιχνίδι και το Θεό) και δημιουργούν εναλλακτικό κοινόβιο....
σας φιλώ και καλές γιορτές

νατασσΆκι είπε...

Καλημέρα
@ meniek για το τελευταίο σχόλιο, σ' αγαπάω!!!!!
:)))
(ο Σον ΕΙΝΑΙ θεός! YES, και το "Μύθοι για την εποχή μας και το άσπρο ελάφι" είναι εξαιρετικό)

Συγνώμη Φαίη μου, μα ενθουσιάστηκα!
:)))
(και επανέρχομαι σε λίγο με βιβλία για τον "καλό" λύκο)

Μετεωρίτης είπε...

Μόλις μου έδωσες καλές ιδέες για δώρα, μπράβο βρε Meniek!
Εννοείται ότι είμαι με το μέρος του Λύκου, τα κόκκινα σε αυτήν περίπτωση, δεν λειτούργησαν φιλικά πάνω μου!
Ο Σον Κόνερι και ο Μπαντέρας είναι μια χαρά θεοί (πως λέμε "μια χαρά παιδιά"!) και πολύ στεναχωρήθηκα που δεν έκαναν μια ταινία μαζί!
Ο Κονερι αποσύρθηκε, γαμώτο.

ΜΕΝΙΕΚ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ!!!!!!!!

Μετεωρίτης είπε...

Α, σούπερ!!
Μου φτιάξατε τη μέρα!!
Πίνω καφέ και ακόμα δεν έχω ξυπνήσει και με με ξυπνήσατε με τα καλύτερα βιβλία!
Γιούπι!
Και, νατασσάκι, σε σκεφτόμουνα!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑ!!

the_sailor είπε...

Πολύ όμορφο το post, με εξαιρετικά σχόλια! :)

Καλές γιορτές!!

Μετεωρίτης είπε...

καλές γιορτές sailor!!

Ό,τι επιθυμείς
και ας γίνουν οι επιθυμίες σου καραβάκια
που φτάνουν όμορφα στον προορισμό τους...