ΓΙΑ ΤΟΝ CHRIS PENN

Ήμουν στο μετρό, περίμενα.
Τους αισθάνθηκα περισσότερο παρά τους είδα να έρχονται. Σήκωσα τα μάτια και είδα αυτό που είδα: Οι Reservoir Dogs διέσχιζαν την πλατφόρμα με γρήγορα απειλητικά βήματα και πάγωσα. Με πλησίασαν. Ο αρχηγός στάθηκε δίπλα μου. Με το όπλο στο χέρι. Έβγαλε ένα μαντήλι και σκούπισε τον ιδρώτα του αν και δεν έκανε ζέστη. Ύστερα γύρισε και με κοίταξε για αρκετά δευτερόλεπτα. Πίσω από τα μαύρα γυαλιά του μπορούσα να μυριστώ την απειλή. Δεν συνέβη τίποτα όμως.
Το μετρό ήρθε και σηκώθηκα με γόνατα που έτρεμαν. Οι «σκύλοι» δεν κουνήθηκαν. Ένιωθα το βλέμμα τους και ένα όπλο να με σημαδεύει, παρόλα αυτά, με πέτυχε μόνο το πρώτο.
Φυσικά, από την συμμορία έλειπε ο μακαρίτης Chris Penn.
Διασχίζοντας κάθετα τη λεωφόρο, σκόνταψα πάνω σε κάτι που με έκανε να χάσω
την ισορροπία μου. Βρίζοντας γύρισα να δω τι ήταν και πάγωσα ξανά.
Μία ματωμένη πέτρα στη μέση του δρόμου. Την αναγνώρισα αμέσως.
Short Cuts του R. Altman («Στιγμιότυπα»). Αριστουργηματική ταινία. Ο Chris Penn στην τελευταία σκηνή, νικημένος από τη βία που αποθηκεύει τόσο καιρό μέσα του, αρπάζει μια πέτρα και επιτίθεται στο χαζογκομενάκι που δεν του κάθεται. Σεισμός και η ταινία τελειώνει.
Στη γωνία πριν φτάσω στη δουλειά μου έπεσε κάποιος πάνω μου. Μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβω πως ήταν ο Κόπολα. Ε, βέβαια, Κόπολα ήταν η πρώτη ταινία του αγαπημένου μου Chris Penn. Το Rumble Fish. Ο Κόπολα με κοίταξε θυμωμένα. Ντράπηκα και κατέβασα τα μάτια.
Νόμιζα πως θα γλίτωνα όταν έφτασα στο γραφείο μου. Άνοιξα την πόρτα και κάποιος με βούτηξε και μου έκλεισε το στόμα με το χέρι. Αν και κωμικός ο Ben Stiller δεν έδειχνε να έχει καθόλου διάθεση για πλάκα. Μου ψιθύρισε ακριβώς αυτά τα λόγια:
-Ξέχασες στις 10 Οκτωβρίου τον Chris Penn. Ήταν ή δεν ήταν από τους πιο αγαπημένους σου ηθοποιούς; Λέγε!
Ήταν, αλλά με κλειστό στόμα πώς να απαντήσεις;
-Έπρεπε να ανεβάσεις ποστ στις 10 Οκτωβρίου. Τη μέρα της γέννησής του. Δεν ανέβασες τίποτα, τώρα θα υποστείς τις συνέπειες. Ούτε δυο χρόνια δεν πάνε που πέθανε!! Αν είναι να ξεχαστεί τόσο εύκολα… Και ακόμα, διάολε, κανείς δεν ξέρει πως πέθανε… ήταν και άτακτο παιδί, δεν πρόσεχε τον εαυτό του… και εσύ είχες υποσχεθεί να γράψεις κάτι για αυτόν!
Είχε δίκιο. Είχε απόλυτο δίκιο. Ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν ανέβασα ποτέ το ποστ που ετοίμαζα. Είπα, δεν τον πολυξέρουν. Ήταν low profile. Κι ας ήταν τεράστιο ταλέντο, σαν τον αδελφό του Sean…
-Γράφε, είπε ο Ben και κόλλησε ένα όπλο στο κεφάλι μου.
Και έγραψα.