Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Η ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΟΥ (ΜΕ) ΠΕΘΑΙΝΕΙ...



Το ότι η Βενετία είναι πανέμορφη το ήξερα, αυτό που δεν είχα φανταστεί όμως, είναι την ανεπανόρθωτη ζημιά που σου κάνει όταν πας για πρώτη φορά: θέλεις να ξαναπάς και να ξαναπάς! Αυτή η πόλη συγκινεί απίστευτα - και κατέληξα στο γιατί: γιατί αγαπώντας την Βενετία είναι σαν να συμφιλιώνεσαι με την ιδέα του θανάτου. Η Βενετία γερνάει, διαβρώνεται, σαπίζει. Η ομορφιά της βρίσκεται ανυπεράσπιστη στο έλεος του καναλιών. Τα σπίτια γερνάνε ζωσμένα από το νερό και όσο πιο πολύ σαπίζουν, τόσο πιο γοητευτικά γίνονται. Οι τουρίστες σταματούν στις γέφυρες και ανοίγουν τους χάρτες. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην χαθείς στην Βενετία! Όσους χάρτες κι αν ανοίξεις, η Βενετία θα φροντίσει ώστε να χαθείς. Και θέλεις να χαθείς. Προσποιείσαι πως ξέρεις τον δρόμο, αλλά κατά βάθος σου αρέσει που περιφέρεσαι μέσα στον λαβύρινθο. Οι μάσκες που συναντάς σε κάθε βιτρίνα, σε κοροϊδεύουν.




Η Βενετία θα βρει τρόπο να σε κάνει κομμάτια.
Αν δεν σε σκοτώσει ο νάνος killer με το κόκκινο αδιάβροχο (βλέπε ταινία Don’t look now, και το εννοώ όταν λέω «βλέπε», χάνεις αν δεν την έχεις δει!), αν δεν σε σκοτώσει λοιπόν ο νάνος, θα σε σκοτώσει η απίστευτη υγρασία της. Θα σε σκοτώσουν οι σκιές στους τοίχους, οι ψιχάλες, η άρρωστη θάλασσα. Νεύρα, τσατάλια. Οι μετακινήσεις γίνονται με καραβάκια και τα καραβάκια κουνάνε. Μικρές ναυτίες. Κρυώνεις και ζεσταίνεσαι. Και όσο απολαμβάνεις την ομορφιά της Βενετίας που βρίσκεται παντού, τόσο πιο πολύ μελαγχολείς.





Αυτά θυμάμαι από την Βενετία που με έχει δηλητηριάσει γλυκά και με καλεί να επιστρέψω. Την μελαγχολία που μου χάρισε. Η Βενετία με έκανε να λυπάμαι, να λυπάμαι έτσι αόριστα (κι ας ήμουν έγκυος και μες στην τρελή χαρά όταν πήγα), με έκανε να λυπάμαι για όλα όσα υπάρχουν και θα χαθούν, για όσα χάθηκαν αλλά υπήρξαν, για όσα θα υπάρξουν και που πάλι κι αυτά με την σειρά τους θα χαθούν, κι επειδή χάθηκα κι εγώ, κατάλαβες τι θέλω να πω, το κόβω κάπου εδώ και πάω να διαλέξω φωτογραφίες.

15 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Είναι από τις πόλεις που δεν με ενδιαφέρει να πάω...
Εκτός από την κατάθλιψη που εκπέμπει, έχω ακούσει ότι ψιλομυρίζει κιόλας.
Η τελευταία φωτό, νομίζω μου μύρισε και στην οθόνη κάπως...

Μετεωρίτης είπε...

όχι ρε συ,
δεν μυρίζει η Βενετία-τουλάχιστον όχι ακόμα...!

Είναι πανέμορφη και αποτελεί ταξιδιωτική εμπειρία (ξύλινη γλώσσα!). Αλλά αν δεν θες-καλά ντε-δεν θα πας και με το ζόρι. Πήγαινε αλλού. Εκεί θα τα χαλάσουμε;

KitsosMitsos είπε...

Η ομορφιά της και ο θάνατός της είναι το ίδιο και το αυτό. Η λιμνοθάλασσα...

indictos είπε...

Εμένα η Βενετία ΜΡ αρέσει πολύ, έχω πάει 4 φορές δίχως να κάτσω πολύ όμως, αυτό που θυμάμαι πάντως πιό έντονα τώρα, 21 χρόνια μετά από την τελευταία φορά είναι ότι μετά την Βενετία ο Θερμαϊκός μου φαινόταν...καθαρός!!!

indictos είπε...

ΜΡ=ΜΕ βέβαια

Crazy Tourists είπε...

Πω πω!! Δεν έχω πάει ποτέ αλλά θέλω τόσο πολύ!!!
Πολύ ωραία ανάρτηση!!!

Τρελοτουρίστρια

Roadartist είπε...

Αχ συμφωνώ.. Εμένα μου άρεσε πάρα πάρα πάρα πολύ η Βενετία..
Και όταν πήγα (τον Ιούλιο) δεν μύριζε καθόλου..

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια αλλά στη Βενετία θα πήγαινα μόνο…αν θα με εξόριζαν!
Πάντα είχα τη απορία τι κάνουν με τα απόβλητα βρε μετεωρίτη μου και ευκαιρία να μάθω αν το ξέρεις και μου το πεις.
Συγνώμη που σου χαλάω τη μαγεία αλλά τι άλλο θα περίμενες από ένα βάζελο;

MenieK είπε...

Όποιος δεν πηγαίνει με (πραγματική και όχι modish) δικαιολογία απόβλητα και οσμές και βρωμιές, απλά χάνει μια από τις ωραιότερες εμπειρίες(ξαναξύλινη γλώσσα) της ζωής του και (πιθανά ενστικτωδώς να φοβάται να) αντιμετωπίσει αυτό (το γοητευτικό του θανάτου) που εντόπισε η Μετεωρίτισσα και ακόμη παλαιότερα από αυτήν ο Τόμας Μάν (θάνατος στη Βενετία)
"... κάθησε στα σκαλοπάτια της στέρνας στη μέση της πλατείας κι έγειρε το κεφάλι του στο πέτρινο πεζούλι της. Ήταν ήσυχα και πάνω στο χορταριασμένο λιθόστρωτο ολόγυρα ήταν πεταμένα σκουπίδια. Ανάμεσα στα ταλαιπωρημένα από την πολυκαιρία σπίτια με το ακανόνιστο ύψος γύρω στην πλατεία, ήταν κι ένα σαν παλάτι, με αψιδωτά παραθυρα και πίσω τους κατοικούσε το κενό....".
Σας φιλώ Βενετσιάνα κυρία με την μελαγχολική διάθεση

ritsmas είπε...

Καλημέρα μανούλα. Η Βενετία θα σωθεί ελπίζω. Τα κονδύλια που αναμένεται να διατεθούν είναι αρκετά. Η υγρασία της ωστόσο και οι ανάλογες ευωδιές δεν παίζονται...

Sidepap21 είπε...

Είδες καλή μου ...
όλα τα πράγματα
Ανθίζουν, γερνάνε και χάνονται ...
Αυτό που μας μένει είναι αναμνήσεις.
Ταξιδιώτης κι εγώ σε τόπους και χρόνους
σου στέλνω τη θερμή μου συμπαράσταση ...
Έστω και λίγο αργοπορημένα ...

Stratos Bacalis είπε...

Πολυαγαπημένη πόλη...όπως κι εσύ αγαπητή μου!

nikiplos είπε...

Πολύ όμορφα τα λόγια σου, ιδιαίτερα η αναφορά στην φθορά... έτσι είναι κάθε τι φθείρεται, και χάνεται τελικά σβήνοντας μετά από καιρό και τα ίχνη του...

Όμως να θυμάσαι το αξίωμα της ζωής! Η ζωή θριαμβεύει... πάντοτε... τη βλέπεις κάθε φορά στο χαμόγελο και το κλάμμα μικρού παιδιού, την βλέπεις την άνοιξη, που εις πείσμα όλων τα χελιδόνια έρχονται ακόμη και στις χαβούζες-πόλεις μας. Η ζωή θριαμβεύει... να το θυμάσαι...

Axis Mundi είπε...

Η ομορφιά αυτής της πόλης νομίζω πως προέρχεται κυρίως απο την ιδιαιτερότητα της. Η ίδια όμως ιδιαιτερότητα είναι που την καταστρέφει σιγά σιγά. Τις 2 (και μετράω) φορές που έχω πάει μέχρι στιγμής, εμένα μου μύριζε. Ισως έχει να κάνει με την εποχή βέβαια.
Ωραία η αφιέρωσή σου μετεωρίτη μου

giannis είπε...

Όσοι δεν την έχουν επισκεφτεί τους ενοχλεί η υγρασία ή η μυρωδιά. Όσοι έχουν πάει έχουν να λένε τα καλύτερα. Σε μερικούς φυσικα δεν αρέσε, είναι λογικό, κανόνας χωρίς εξέρεση δε γίνεται. πήγα μία φορά το 2006 με το μεγάλο μου έρωτα και ξαναπάω στισ 10-09 με έναν άλλο μεγάλο μου νετ-έρωτα. Γενικότερα είναι σίγουρα προορισμός για ερωτευμένους.