Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΕΣ !




Βλέπω πολύ σινεμά και με έχει επηρεάσει. Η φαντασία μου οργιάζει και σκορπάει με πτώματα την ήσυχη και φαινομενικά ακίνδυνη γειτονιά που ζω.
Στη φαντασία μου, πρώτα ορμάω στον θεόκουφο γέρο που μένει στο ισόγειο και όλη μέρα μαστορεύει-και-καλά στον κήπο με ένα σφυρί. Συνέχεια. Ασταμάτητα. Χωρίς να υπάρχει λόγος. Ο γέρος βαριέται τη ζωή του και η μόνη του ευχαρίστηση είναι να εφευρίσκει μαστορέματα. Δουλειά δεν είχε ο διάβολος και βάραγε τις πλάκες. Ο γέρος δεν έχει ώρα. Ο γέρος δεν έχει ακοή. Ο γέρος έχει το ακαταλόγιστο, βαράει γιατί είναι γέρος, στην φαντασία μου όμως, τον βαράω κι εγώ, και είναι ένας νεκρός γέρος, και για να τον εκδικηθώ - στην φαντασία μου πάντα - τον μακελεύω με το ίδιο του το σφυρί και αφήνω το πτώμα του άταφο να το φάνε τα κοράκια. Ναι, η φαντασίωσή μου έχει και κοράκια.
Ύστερα, ανεβαίνω με βήμα αργό στον δεύτερο όροφο. Το δωδεκάχρονο αγοράκι που μοιάζει στον Χάρρι Πότερ αλλά όταν παίζει πιάνο, μόνο μαγικά δεν κάνει, θα είναι το επόμενο θύμα μου. Θα δέσω τους γονείς του και θα τους κλείσω τα στόματα με χανζαπλάστ. Θα υποχρεώσω το παιδάκι τους να παίξει πιάνο μέχρι θανάτου κι έτσι οι άσπλαχνοι γείτονες θα πεθάνουν μαρτυρικά από τα χέρια του ίδιου τους του παιδιού. Ύστερα θα σκοτώσω και το παιδί-πιανίστα, αλλά αυτό δεν θα έχει πεθάνει τελικά, θα γίνει όπως ακριβώς στις ταινίες, το παιδί θα σηκωθεί όρθιο μέσα στα αίματα και ουρλιάζοντας θα ορκιστεί εκδίκηση και εκεί θα κάνει το λάθος να κάτσει στο πιάνο για στερνή φορά. Αυτή τη φορά, το εκτελώ με μια σφαίρα στην καρδιά – όπως εκτελούσε κι αυτό το κάθε κομμάτι στο πιάνο. Ύστερα, θα φάω ένα σάντουιτς με τόνο και μαγιονέζα και θα κάνω ένα διάλλειμα μέχρι το όπλο μου να μιλήσει ξανά.
Τρώω το μισό σάντουιτς και παίρνω σβάρνα τη γειτονιά σκορπώντας τον θάνατο. Προηγούνται αυτοί που έχουν δικό τους γκαράζ αλλά παρκάρουν επιδεικτικά το όχημα ΑΠΕΞΩ από το δικό τους γκαράζ, έτσι, γιατί βαριούνται να το βάλουν μέσα -και τρώνε δυο θέσεις. Τους τρώω λοιπόν κι εγώ, έναν-έναν - και ο ήσυχος-κατά τ’ άλλα - δρόμος μας βάφεται κόκκινος. Οι κήποι γεμίζουν με πτώματα. Ελευθερώνω τα σκυλιά και αυτά με ευγνωμονούν, είναι επιτέλους ελεύθερα και παίρνουν τους δρόμους να δαγκώσουν την πρώτη γριά που θα κρατάει τσάντα του Βασιλόπουλου. Γιατί τα κακόμοιρα τα σκυλιά ξέρουν. Οι ιδιοκτήτες τους γυρνάνε σπίτι φορτωμένοι με λαχταριστά κρέατα από τον ΑΒ και αυτά τα κακόμοιρα τα ζωντανά τα έχουν ταράξει στην ξηρά τροφή. Αχ, τι ωραία που θα ήταν να εκπαίδευα τα σκυλάκια και να τα έστελνα από δω κι από κει να μου κάνουν μερικές χάρες! Να όρμαγαν στον…
(συνεχίζεται)

22 σχόλια:

Alexis B είπε...

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!
ΑΡχιΖεΙ Να μΕ πιΑνεΙ ΚΑι μΕΝααααααααααααααα
ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!

Sidepap21 είπε...

Πολύ soft τo θρίλερ !!!
Θέλουμε λίμνες αίματος ...
Βάλε τη φαντασία σου
να οργιάσει λίγο ακόμα !!!
Καλό σου μήνα ...

Υ.Γ. Δοκίμασες με ωτοασπίδες ...
γλυτώνεις κι απ' το κλάμα ...
μ' ένα σμπάρο δυό τρυγόνια !!!

angelina είπε...

Μήπως να αφήσεις τα μωράκια για ...εμ...ξερω και γω...ενα μήνα ας πούμε και...ξέφευγες κάπου? Μήπως να βγείς απο το σπίτι και να πας κανένα ταξιδάκι γιατι φαίνεται πως η τηλεόραση έχει κάνει πρώτης τάξεως δουλειά στο να σε μεταλλάξει στον επόμενο χανιμπαλ λέκτορ? Γρρρρρρρρρρ Πίσω και σε έφαγα! χαχα. Αντε βρε, αν δεν μπορεις να το παλέψεις και σου γίνει συνήθεια, έχω και εγώ να σου δώσω κάτι διευθύνσεις απο κάτι...φίλους....

Μετεωρίτης είπε...

SOFT κοτζαμάν θριλεράρα με υπόκρουση μουσική πιάνου;

Ε, όχι!!

Η αλήθεια είναι πως η φαντασία μου οργιάζει - αλλά δεν θέλω να εκτεθώ περισσότερο...

Είμαι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΚΑΚΙΑ απ' όσο δείχνω!

ΓΕΙΤΟΝΕΣ,
ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕΕΕΕΕΕΕ!!

Γεια σου ΑΛΕΞΗ
Γεια σου Sidepap21

Περιμένω προτάσεις για ακόμα πιο εντυπωσιακά μακελειά!

Μετεωρίτης είπε...

ANGELINA,
προς το παρόν, θα καθαρίζω για την πάρτη μου. Έχουν προτεραιότητα οι βασανιστές μου. Μόλις όμως σκυλεύσω και τον τελευταίο, υπόσχομαι να αναλάβω και δουλειές τρίτων. Που εσύ δηλαδή-δεν είσαι τρίτος! Δικός μου άνθρωπος είσαι-να μην σε προσέξω;

Περιμένω διευθύνσεις και προτεινόμενους τρόπους θανάτωσης. Κάπου έχω και μια γκιλοτίνα... κάπου στο πατάρι πρέπει να'ναι...

φιλάκιαααααα

Skouliki είπε...

Κοπελια αν μενεις καπου δηλωσε το μην σε πετυχουμε by mistake και μας βρεις ο φρεντυ με τα νυχια

καλο μηνα

ωραιο ρε το εκανες το μπλογκ χρειαζοταν μια αλλαγη

Μετεωρίτης είπε...

το ξέρω σκουληκάκι μου,
πολύ μπλε, σαν εθνική γιορτή ήταν το μπλογκ. Το βερικοκο-ροδακινί που επέλεξα έχει μία ζεστασιά βρε αδελφέ, όμοια με την ζεστασιά που νιώθω για τους αγαπημένους μου γείτονες!

Καλό μήνα σκουλικάκι μου!

Ανώνυμος είπε...

Απάνω τους Φαίη! Βγες στο δρόμο και σκόρπα τον τρόμο όπως όταν εμφανίζεται ο Ομάρ στους δρόμους της Βαλτιμόρης (The Wire).

H.Constantinos είπε...

Τί ωραίες φαντασιώσεις... Μου εξάπτουν την φαντασία... Εχω κι εγώ γείτονες!

demetrat είπε...

συμμαζέεεεεψουυυ.
Μόνο μία συμβουλή σου δίνω.Πιάσε καλές σχέσεις με τη μαννούλα του από πάνω του πιανίστα, γιατί όταν θάρθει η ώρα να περπατήσουνε τα δίδυμα, θα θές τη συνδρομή της αγίας τριάδας γιά να μη φονεύσουνε εσένα οι γείτονες.
:))
δ

Crazy Tourists είπε...

Α πα πα!! Σκιάχτηκα καλέ!!
Καλημέρααααααααααααααααααα!!!!!!!

Τρελοτουρίστρια

island είπε...

Νομίζω ήρθε η ώρα να μιλήσετε εδώ

Κούκος είπε...

Ευτυχώς που μένω σε νησί. Έχει και η φαντασία (ακόμα και η δική σου) τα όριά της...
Τι να σου κάνει και ο Γιάννης, έτσι που μας έχει καταντήσει φέτος η ΑΕΚ...

Αγάντα!
:)

indictos είπε...

Θες να πεις δλδ ότι τα κλάματα των μωρών ΔΕΝ καλύπτουν όλα αυτά;;;;!!!!

demetrat είπε...

άεκ ακούω και άεκ δε βλέπω καλέ.
δ

MenieK είπε...

συγγνώμη για να καταλάβω... αντί για επιλόχεια κατάθλιψη εσύ έχεις πάθει επιλόχεια σχιζοειδή επιθετικότητα?
Ω! ναι... είσαι μια ξεχωριστή προσωπικότητα (ίσως και δυο και τρεις...)

afrodiet είπε...

Αν θελήσεις κάποια στιγμή βοήθεια, μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου.
Τους δικούς μου γείτονες πρέπει να τους έχω εξαφανίσει όλους.
(Εγώ δουλεύω με κατάρες)
:-)

Καλλιόπη είπε...

Καλά όλα τα άλλα, αλλά αυτό με τον τόνο και τη μαγινέζα να το κοιτάξεις...

Skouliki είπε...

ομοια με την ζεστασια που θα νιωθεις οταν χανεις

χιχιχι

καλημερα

just me είπε...

(κα... καλημέρα!)

ψιθυριστά
απαλά
πες πως δεν την άκουσες _δεν την άκουσες, έτσι κι αλλιώς από ένα μπλογκοφάντασμα προέρχεται
:)

YΓ. εξάλλου, στους "συγγενείς" θα δώσεις άλλη μια ευκαιρία, δε θα το δώσεις;
;)

mamma είπε...

Κοπελάρα μου, σου ξυπνάνε τα μωρά και τα έχεις πάρει στο κράνος; ή έχεις κρανιωθεί αφεαυτού σου;

υγ. πώς το ρώτησε το skouliki; "που μένεις να προσέχουμε;"

υγ2. να κανονίσουμε συνάντηση... θέλω να δω τους μετεωρίτες, δεν μπορώ να στηρίζομαι στις δικές σου περιγραφές μόνον!

nikiplos είπε...

Κοίτα να δείς που μες την φρενίτιδά σου, έχεις και δίκιο… Αλήθεια πόσο αγαστές σχέσεις έχουμε με τους γείτονές μας στην Αθήνα. Και πόσο αλληλοσυμπαθιόμαστε… ε? Ίσως για αυτό και κατεβάζουμε μούτρα μετά σε όποιον τύχει και απαντήσουμε στο δρόμο μας. Κουράγιο… και φιλιά!