Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008

TA ΔΟΝΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ...

O Μετεωρίτης υποφέρει σιωπηλά.
Εδώ και μέρες. Όλα ξεκίνησαν όταν κοιμόμουν και ένας φριχτός πόνος φρομ δε πούθεν με κλώτσησε και με πέταξε από το όνειρο. Ο Γιάννης δίπλα μου πετάχτηκε, με κοίταξε και έβγαλε μία κραυγή. Η γυναίκα που είχε αγαπήσει δεν ήταν πια η ίδια!
Είχα μεταμορφωθεί. Τούμπανο ο Μετεωρίτης.



Τα δόντια είναι σαν τους φίλους. Θέλουν φροντίδα και αγάπη. Αν τους ξεχάσεις, θα έρθει μια μέρα που θα σε εγκαταλείψουν κι εσύ θα πονάς. Όχι εσύ, εγώ. Εγώ πονάω. Σφαδάζω, λέμε. Έλεγα όμως πως τους φίλους πρέπει να τους προσέχεις. Αν τους παραμελήσεις, η σχέση αρχίζει να κλυδωνίζεται, ακριβώς όπως συνέβη και με το δόντι αυτό. Και να πεις ότι δεν με είχε προειδοποιήσει! Μου έστελνε sms συνέχεια, «μην με ξεχνάς, μια μέρα θα πληγωθείς» αλλά η καρδιά μου-μετεωρίτης. Νόμιζα πως με τον χρόνο θα έκλειναν οι πληγές. Αμ, δε. Μου τα μάζευε το γαμωδόντι, μου τα μάζευε και μια μέρα, έτσι απλά, με εκδικήθηκε.

Πήγα στον καθρέφτη και άνοιξα το στόμα μου-όσο ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Το δόντι είχε σηκώσει κεφάλι και τα ούλα μου ήταν σαν πλευρικοί αερόσακοι, ανοιχτοί . Πήγα να το αγγίξω και σχεδόν λιποθύμησα. Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια, είδα στον καθρέφτη τον Σταλόνε με μπούκλες και με στραβωμένο στόμα να ψελλίζει «έχω πεθάνει και δεν το ξέρω». Ο Γιάννης αγκάλιασε στοργικά τον μετεωρίτη-ράμπο. «Μην φοβάσαι», μου είπε. «Ποιος είπε ότι φοβάμαι; Πονάω»!!!
Ο πόνος ήταν τόσος που η ατάκα σκάλωσε κάπου στον φάρυγγα και έμεινε εκεί.



Την επόμενη τηλεφώνησα στον οδοντίατρο και καταπίνοντας τα φωνήεντα προσπάθησα να του πω τον πόνο μου. Ο οδοντίατρος (που να σημειωθεί, είναι και άρρωστος βάζελος) με ενημέρωσε πως «καλά να πάθω» και να τον πάρω σε δέκα λεπτά γιατί δεν μπορούσε να μιλήσει. Λες και μπορούσα εγώ!! Τέλος πάντων, όταν κατάφερα να του μιλήσω (λέμε τώρα) μου είπε να πλακωθώ στην αντιβίωση και να πάω σε δυο-τρεις μέρες. Νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα! Μου εξήγησε όμως βιαστικά ότι δεν θα μπορούσε να «κάνει κάτι τώρα» αλλά κατά βάθος ήξερα ότι περίμενε να με συναντήσει μετά τον αγώνα με την Τσέλσι…

Πέρασαν οι δυο μέρες. Ο Γιάννης συνήθισε το γεγονός ότι κοιμόταν με τον Ράμπο που μύριζε τσίπουρο (για να μουδιάσει το δόντι) και εγώ για δύο μέρες ήμουν ακίνητη, αμίλητη και ό,τι άλλο φαντάζεστε που αρχίζει από άλφα στερητικό. Έφτασε η μέρα όμως (χτες) που θα πήγαινα στον οδοντίατρο.

Ξύπνησα νωρίς. Φίλησα τους δίσκους μου και ξεσκόνισα τις φωτογραφίες του μακαρίτη του παππού μου. Έβαλα μαύρα. Έκανα μπάνιο (πριν βάλω τα μαύρα) και έστειλα ένα αποχαιρετιστήριο mail στους φίλους μου. Άφησα μια εύκολη συνταγή για κόλλυβα στον Γιάννη. Η ψυχραιμία του με εκνεύρισε.

Το κράνος με έσφιγγε. Το κρύο που έμπαινε από τις χαραμάδες του με έκανε να χοροπηδάω από τον πόνο. Σε κάποια δόση, χοροπήδησα τόσο πολύ που ο Γιάννης αναγκάστηκε να κάνει παράνομη αναστροφή και να με κατεβάσει από τη γέφυρα του Καλατράβα στην Κατεχάκη.

Την πρώτη φορά που άνοιξα νταλαβέρια με οδοντίατρο (ο βάζελος που λέγαμε) δεν θα την ξεχάσω ποτέ, ούτε εγώ, αλλά κυρίως ο οδοντίατρος. Κάτι σκάλιζε μέσα στο στόμα μου και όταν με πόνεσε - τον δάγκωσα. Τρόμαξε να βγάλει το χέρι του από το στόμα μου. Παλέψαμε για ώρα πολύ. Νίκησα. Γδαρμένος και ξεμαλλιασμένος ο γιατρός, μία ματωμένη μάζα που σερνόταν στο πάτωμα, μου υποσχέθηκε πως δεν θα με ξαναπονέσει ποτέ.
Και χτες θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσω ξανά.



Ο ήλιος χανόταν στο βάθος και ο ουρανός είχε ένα υπέροχο χρώμα που πιθανότατα δεν θα ξανάβλεπα ποτέ… Ήταν σαν άνοιξη. Ο ήλιος παραμέριζε τα συννεφάκια και σχεδόν μύριζα λουλούδια. Της κηδείας μου.

Ο «Δρομέας» δεξιά, απέναντι από το Χίλτον, «έτρεχε» στον άνεμο. Τον αγαπούσα τον Δρομέα. Έτρωγε στη μάπα καθημερινά όλη τη σκόνη του δρόμου στη μούρη, αλλά ποτέ δεν κουράστηκε, ποτέ δεν έκανε στάση για μια Λουκοζέιντ.

Φτάσαμε. Ασανσέρ σαν φέρετρο, όρθιο. Με το ζόρι χωρούσαμε.

Ο γιατρός μού έκανε τόσο κήρυγμα που για να γίνει πειστικός, αναγκάστηκε να φορέσει ράσο. Έψελνε, έψελνε, έψελνε, εγώ έσκυψα το κεφάλι μαστουρωμένη από τα κεριά και τα λιβάνια και υποσχέθηκα πως ποτέ ξανά δεν θα παραμελήσω τα δόντια μου. Ψέματα του είπα αλλά τέτοια ώρα-τέτοια δόντια. Ξάπλωσα στην καρέκλα και άφησα με τρόπο να φανεί το ρεβόλβερ που φούσκωνε στην τσέπη του τζιν μου.

«Ααα! Δεν μπορώ να κάνω τίποτα!! Έχει κάνει κύστη!! Θα συνεχίσεις να παίρνεις αντιβίωση και θα έρθεις από Τρίτη για εξαγωγή. Το δόντι δεν σώζεται. Κι εσένα, δεν σε σώζει τίποτα αν συνεχίσεις να φέρεσαι έτσι στα δόντια σου!»

Κράνος, ξανά. Φανάρι, φρένο, γκάζι. Παράταση. Ο ήλιος είχε πια χαθεί και ο Δρομέας ένιωθε πιο ξεκούραστος. «Γεια σου Μεγάλε» του φώναξα καθώς τον προσπερνούσαμε, από την αριστερή πλευρά αυτή την φορά. Θα ορκιζόμουν πως ο Δρομέας σήκωσε το χέρι και με χαιρέτησε…

36 σχόλια:

αντωνης είπε...

Φαιη, επειδη εχω παρομοια νταραβερια τον τελευταιο καιρο και γω με οδοντιατρο (οχι βαζελο, ειναι αεκτζης) σε νιωθω σχεδον απολυτα. Γ*μω τον τροχο μεσα!!!

Φιλια + περαστικα!

Μετεωρίτης είπε...

άστα Αντώνη!
Να σου πω τη μαύρη αλήθεια, ΔΕΝ θα τον αντέξω (μετά την Τσέλσι ειδικά...) (αν γίνει καμιά στραβή..)
Πολλά φιλιά
και ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ!!

αντωνης είπε...

αστα δε λες τιποτα, και εχω σημερα ραντεβου παλι...

indictos είπε...

Μην ΜΕ πείς ότι είναι το ίδιο δόντι που δεν σε άφηνε να πιείς πριν 5 μήνες στην Σαλονίκη!!!

Μετεωρίτης είπε...

ΑΝΤΩΝΗ,
εγώ από Τρίτη...
Κια να φανταστείς πως την Τρίτη έχω γενέθλια-τρομάρα μου!
:)

Παράξενος Ελκυστής είπε...

11 χρόνια που μας έχετε ξεδοντιάσει και μοιάζαμε με γέρικο λύκο με μασέλες ήταν καλά; Εκδίκηση! Εκδίκηση παντού! Να μη μείνει δόντι για δόντι γάβρου.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μετοχές είναι εκατομμύρια πράσινες καρδιές!

Από το Δελτίο τύπου της Π.Ε.Κ. και για την αντιγραφή Παρ.Ελκ.

Καλή ανάρρωση.

Μετεωρίτης είπε...

INΔΙΚΤΕ..
...αυτή ήταν!!!!!!!!!!!!!!!!!!

(εκκρεμότητα ανοιχτή εδώ και ένα χρόνο-που το θυμήθηκες-μπαγάσα-!!)

ΙΝΔΙΚΤΕ
ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟΟΟΟΟ!
(δεν ΣΕ κάνω πλάκα!)

indictos είπε...

Περαστικά ρε συ Φαίη,
ελπίζω ότι μέχρι τις 22/2 (το πιό πιθανό) που θα κατέβω Αθήνα να είσαι ΟΚ

mamma είπε...

Για άνθρωπο με πονόδοντο σε βρίσκω λαλίστατη αγαπητέ μετεωρίτη.
Σκέψου πως κανείς δεν θα σε μαλώσει που άδειασες το μπουκάλι με το τσίπουρο, ήταν για καθαρά ιατρικούς λόγους αφού;-)

Υπομονή... δεν έχω ζήσει πονόδοντο για να ξέρω αλλά από αυτά που λες πρέπει να είναι άσχημο...

:-***

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ και δεν είχε ςκάνει τίποτα?!

εμ, καλά σου έκανε το δόντι! τι να κάνει κι αυτό?!

(τα πλένεις ποτέ ή περιμένεις να αποφασίσουν μόνα τους να μπούνε σε πλυντήριο?! χε χε χε!)

Stratos Bacalis είπε...

Περαστικούλια.... και όσο σκέφτομαι πως πρέπει να πάω κι εγώ...

H.Constantinos είπε...

Οταν ακούω την λέξη "Οδοντίατρος", παθαίνω ταραχή.
Οταν μυρίζω την χαρακτηριστική μυρωδιά των οδοντιατρίων (περαστικός απ'έξω λέμε τώρα...) με πιάνει ταχυκαρδία.
Οταν ακούω τον ήχο του τροχού (περαστικός πάλι, εννοείται...), με πιάνουν αρυθμίες.
Η απορία που έχω είναι γιατί δεν κάνουν οι οδοντίατροι (μακρυά από μάς...) ολική αναισθησία!

Τώρα, δεν ξέρω πώς έγινε εδώ τώρα, και αντί να κάνω κλικ αλλού ανατριχιάζοντας και με έντονη ταχυπαλμία, αντιθέτως ξεράθηκα στο γέλιο! Δεν ξέρω!

Μετεωρίτη, έχεις την αμέριστη συμπόνοια μου...
Αντε, άλλο κακό να μή δείς...!
Αλλη συμφορά να μή σ'εύρει...!

Βάσσια είπε...

Φαίη :-)
Περαστικά και δείξε θάρρος και ΑΝΤΟΧΗ !
Όταν έπρεπε να βγάλω τους φρονιμίτες- ανεμοδαρμένα ύψη γίναμε με τον γιατρό.
(γι αυτό δεν φρονίμεψα, βγήκαν βιαίως) :-)
Φιλιά και θα περάσει.

Side21 είπε...

Πώ πώ πώ ....
Αυτά θα τραβάω άμα βγάλω δοντάκια !!!
Πάντως περαστικά σου,
προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι,
ή μάλλον να σκέφτεσαι κάτι ευχάριστο ...
την ΤΣΕΛΣΗ ... ας πούμε !!!

Side21 είπε...

Πώ πώ πώ ....
Αυτά θα τραβάω άμα βγάλω δοντάκια !!!
Πάντως περαστικά σου,
προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι,
ή μάλλον να σκέφτεσαι κάτι ευχάριστο ...
την ΤΣΕΛΣΗ ... ας πούμε !!!

Roadartist είπε...

Είσαι θεά.. οτι και να λέμε..
:)
Κουράγιοοοοοοο :)

νατασσΆκι είπε...

O Μετεωρίτης υποφέρει σιωπηλά.
Με 783 λέξεις!
Δηλαδή το "μη-σιωπηλά" πώς θα ήτανε;
:))))

(φουκαρά Γιάννη!!!)

Μετά από δική μου "έγκυρη" στατιστική, οι καλύτεροι οδοντίατροι είναι ΒΑΖΕΛΟΙ!!!
:pp

Φιλιά μικρή, κουράγιο!
(θα τα πούμε)

Eclipse είπε...

καλό σου κουράγιο, τα έχω περάσει και σε καταλαβαίνω,όταν βγει το δοντάκι θα είναι σαν ένα κακό όνειρο ;)

adaeus είπε...

Γιατί βρε μετεωρίτη
άφησες τον τραπεζίτη
μεγάλη να κάνει κύστη
και να σου αλλάξει την πίστη?

Κι άφησες το βάζελο γιατρό
να σου βγάλει το στανιό
στα χάπια να σε βάλει
και το άχτι του να βγάλει,
γιατί πίκρα έχει μεγάλη,
που κούπα δε βλέπει ούτε με κυάλι!

Περαστικαααααααά

Ανώνυμος είπε...

M' αρέσει που μετουσίωσες τον πόνο σου (έστω, τον πονόδοντό σου),σε ένα τόσο απολαυστικό κείμενο.
Ή μήπως εφαρμόζεις κατά γράμμα αυτό που έγραψε ο Καρυωτάκης;
«Κάνε τον πόνο σου άρπα
Και γίνε σαν αηδόνι
Και γίνε σα λουλούδι
Πικροί όταν έρθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και πε τονε τραγούδι.»
:)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Όντως τα δόντια είναι σαν τους φίλους :
1. Μέχρι τα έξι τα αλλάζεις όλα.
2. Οταν θες να εντυπωσιάσεις κάποιον του χαμογελάς. Ή του δείχνεις τους φίλους σου.
3. Σε πονάνε εκεί που δεν το περιμένεις.
4. Σε εγκαταλείπουν όταν τα χρειάζεσαι.
5. Οσο μεγαλώνεις, τόσο λιγότερα έχεις.
6. Αν έχεις φίλο τραπεζίτη, διαπιστώνεις ότι είναι μεγάλη κουφάλα.
7. Οταν πρωτοφιλιέσαι με κάποιον/αν ή τα δόντια σας θα συγκρουστούν ή οι φίλοι σας.
8. Αν έχεις λεφτά, αγοράζεις τις καλύτερες μασέλες.
Αυτά και περαθτικά!

MenieK είπε...

μετεωρίτη μου, τα ειπε όλα ο Adaeus...

kiki είπε...

Κατ' αρχήν γελάω μόνη μου με την περιγραφή. Να 'σαι καλά...πάνω που έλεγα πως βαριέμαι! Αυτά παθαίνει κανείς άμα τα αφηνει τα δοντάκια...
Τώρα...αν σου πω ότι εγώ πάω και κάνω σφραγίσματα ΧΩΡΙΣ αναισθησία, φαντάζομαι τι θα πεις....

Ανώνυμος είπε...

ΑΑΑΑΑχ, κουράγιο και περαστικά!
Και δωράκι εξαγωγή! Ποιός στη χάρη σου....
Να μη τα ξεχνάς... γιατί αυτά σε θυμούνται. Να τα θυμάσαι, για να σε ξεχνούν!
Να έρθω με ουζάκι να τα ζαλίσουμε λιγάκι;

KitsosMitsos είπε...

Περαστικά βρε! Αφού πονάει το δοντάκι...
Την καλημέρα μου.

tzotza είπε...

περαστικα φιλεναδα μου!!!
ξερω τι τραβας!!!
μεχρι να αποφασισω να βγαλω τους φρονιμητες(χαου ντου γιου σπελ δατ????!!!!νταμ γκρικ!!!!) μου περασα απιστευτο πονο!!!
αλλα να προσεχεις τα δοντακια σου καλε!!!
με την μασελα θα εισαι απο μικρη?????
απαπαπαπαπαπαπαπαπαπα!!!!

σε φιλω γλυκα γλυκα!!!
:)

(γελασα απιστευτα!!! γιαυτο δεν περασες να παρεις ενα κομματι σοκολατα που ειχα για ολους ε???ελεγα και εγω..αφου σαρεσουνε οι σοκολατες!!!! :)))))

Ένα γελαστό απόγευμα είπε...

Περαστικά ρε γαμώτο...
Δε μπορώ να σατυρίσω τέτοια μορφή πόνου...
Ο πονόδοντος κι η κλωτσιά στ' ....
δεν περιγράφονται...
Και σου λέει ο άλλος "...είναι αβάσταχτος του χωρισμού ο πόνος..."

Alexis B είπε...

Περαστικούλια, και άν θέλει εξαγωγή και δέν μπορεί ο γιατρό σου έλα από εδώ, πηρα νέα πένσα και την έχω αδοκίμαστη!!!!!!
Καλό Σ/Κ

vasikos metoxos είπε...

Περαστικά μετεωρίτη. Και σκέψου ότι σύντομα θα είναι καλλίτερα τα πράγματα. Με δυνατές μουσικές και διαδρομές ψυχής.

Skouliki είπε...

και σου ειπα να τα μασας με προσοχη

MenieK είπε...

τώρα που ξαναμπήκα και είδα καλύτερα τη φωτό του Σταλόνε, ΤΩΡΑ κατανοώ το μέγεθος του προβλήματος (χιχιχι)

ritsmas είπε...

Συνηλθες μικρό μου ή όχι ακόμη ; Προτεινω ενα στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους οδοντιάτρους.. Πώς σου φαίνεται ; Και φυσικα δεν ειναι ανάγκη να ειναι στη Γερμανία. Αρκετά εχει εκεινη εστω και ως μουσεία...Αλλού, να βρουμε τόπους να τους μαζεψουμε...Και μετά εμείς τί θα κάνουμε ; Μα, θα απολαμβάνουμε τον πονο μας και θα γραφουμε εκπληκτικά κειμενα σαν το δικό σου πχ.
φιλια ριτς

afrodiet είπε...

Με ένα δόντι λιγότερο δε χάθηκε κι ο κόσμος.
Μάλλον δεν άξιζες να το κρατήσεις και το χάνεις!
Βέβαια υπάρχουν και οι ενστάσεις που μπορούν να επαναλάβουν τη φροντίδα σου στο δόντι και ίσως τότε να ελπίζεις σε ...τίτλο. Του πρωταθλητή της οδοντοστοιχίας.

Ε ναι λοιπόν, ντρέπομαι πολύ για αυτό που έκανε η ομάδα μας. Κι αντί να σηκώσουν τα μανίκια τους όλα τα παλτά και να παίξουν μπάλα, θέλουν να επαναλάβουν το παιχνίδι με την Καλαμαριά για να σωθεί η αξιοπρέπειά τους.
Αίσκος (με κάπα, ναι).
Τι να σου κάνει κι ο οδοντίατρος ο βάζελος; Τη δουλειά του θα κάνει κι αυτός!!!

Για να μην παίρνει θάρρος όμως ... εμείς θα σκίσουμε την Τσέλσυ κι εσύ θα γίνεις ΚΑΛΑ και να μη στεναχωριέσαι.
Το "οπλάκι" έχε το καλού κακού μαζί σου.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑΑΑΑ!!!!
:)

nikiplos είπε...

Καλησπέρα! και περαστικά! Νά ξερες πως σε καταλαβαίνω... είμαι το ίδιο ανεύθυνος με αυτούς τους "τύπους" κι έτσι είμαι πελάτης των οδοντιάτρων μυριάδες χρόνια... Ο πονόδοντος, το πρήξιμο κλπ μου χουν χαλάσει διακοπές και διακοπές και με έχουν γυρίσει άρον άρον στην Αθήνα 15Αύγουστο να τρέχω στον τελευταίο οδοντίατρο που ξέμεινε εδώ, ενώ η παρέα στην Αστροπαλιά βίωνε τη δεύτερη μέρα των Διακοπών... έχω ρίξει ξαγρύπνοια!!! Αλλά μην πτοείσαι...
(χαπακώσου) μακριά από γλυκά και έχε μαζί σου και το όπλο που λέγαμε... ΥΓ> Μίλησέ του για ενδοδοντιστή, μήπως το σώσεις το καημένο...

Μετεωρίτης είπε...

MAMMA,
τέλειωσε το τσίπουρο!!
Παρόλα αυτά, ο πόπνος αντιστάθηκε!!

Πολλά φιλιά
και θενξ φορ δε συμπαράσταση!

Ανώνυμος είπε...

Γέλασα απίστευτα με το post σου :lol:

Oχι επειδή είμαι καμμιά αναίσθητη, γαϊδάρα, αλλά επειδή τα οσα έγραψες είναι τόσο -μα τόσο- spot on :)

Μιας όμως και ετοιμάζομαι και εγώ για μια απο τα ίδια (τον 4ο φρονιμίτη που θέλει χειρουργική εξαγωγή -για να μην πω για ολα τα υπόλοιπα που στάνταρ θα προκύψουν απο αυτή την επίσκεψη), σταματάω τα χάχανα και παω να βάλω τα μαύρα μου στο πλυντήριο ;)

Εύχομαι περαστικά...