ΔΥΟ ΛΟΓΑΚΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ !

Καινούργιε χρόνε,
Εσύ που με πλησιάζεις με το βλέμμα του Καλογήρου όταν πλησιάζει την Στεφανία, φέτος δεν θα σου υποσχεθώ τίποτα. Είμαι αναξιόπιστη!
Κάθε Πρωτοχρονιά κόβω το κάπνισμα στις 12.00 ακριβώς και ανάβω τσιγάρο πέντε λεπτά μετά! Πώς να σου υποσχεθώ ότι θα γίνω πιο υπεύθυνη όταν ξεχνάω κάθε μέρα το κινητό μου, τα κλειδιά μου, το κεφάλι μου;! Ή μήπως θέλεις να σου πω ψέματα ότι θα σιδερώνω πιο συχνά; Να έρθεις εσύ να μου σιδερώνεις ρε!
Καινούργιε χρόνε, για να τα πάμε καλά, φέτος θα με δεχτείς όπως είμαι. Με τα ελαττώματά μου και με τις παραξενιές μου. Μην με σνομπάρεις άμα σε υποδεχτώ με σκισμένο τζιν ξανά. Ούτε να μου μουτρώσεις που εμείς οι δύο πηγαίνουμε αντιστρόφως ανάλογα: όσο τρέχεις εσύ, τόσο η αναβλητικότητά μου πατάει φρένο, παρκάρει στο βουνό και χαζεύει τη θέα (με ένα τσιγάρο στο στόμα).
Καινούργιε χρόνε, εμένα δεν θα με βάλεις στην πρίζα. Θα σε υποδεχτώ χωρίς make-up και εσύ φρόντισε, φρό-ντι-σε είπα:
Να μου φέρεις την αύξηση που περιμένω. Να μου φέρεις έναν ηλεκτρολόγο που περιμένω εδώ και μια βδομάδα. Να μου φέρεις και το Πρωτάθλημα.
Κι όχι επειδή φέτος γίνομαι 35 να ξεσπάσεις πάνω μου! Μία ρυτίδα ακόμα φτάνει. Κατά προτίμηση, δίπλα στα χείλια που μου πάει κιόλας. Φρόντισε.
Άντε, γιατί όλα από εμάς τα περιμένεις. Κάνε κι εσύ κάτι!!