Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007

"η αγάπη σαν τη ζωή είναι ένα όνειρο"... ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ


Η Κυριακή είναι μυστήρια μέρα.
Ποτέ κανένας αιώνας δεν ξεκίνησε Κυριακή. Η εβραϊκή Πρωτοχρονιά δεν ξεκινάει ποτέ Κυριακή. Και κάθε μήνας που ξεκινάει με Κυριακή, κουβαλάει πάντα και μία Παρασκευή και 13, δεν τα ήξερα όλα αυτά, μου τα είπε η wikipedia που τα ξέρει όλα.

Όταν διάβασα πως σαν σήμερα πέθανε ο Jack Kerouac και θυμήθηκα πως ο τύπος όντως ζούσε on the road κυριολεκτικά, τον άφησα να κοιμάται στην υστεροφημία του γιατί ο τύπος ήταν πολύ ροκ για μένα. Σαν σήμερα όμως γεννήθηκε και ο Νίκος Εγγονόπουλος, ακριβώς 100 χρόνια πριν. Κάτι ξεκίνησα να γράφω και κόπηκα ξανά. Μου φάνηκε φοβερό το ότι αυτός ο απίστευτος ποιητής και ζωγράφος ήταν ενός αιώνα!
Έχουμε κι άλλους. Σαν σήμερα ο Φρανσουά Τρυφό (1984) μπαίνει στην κατηγορία «πάει κι αυτός» και αφήνει πίσω του μία από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες, τη «γυναίκα της διπλανής πόρτας». Ήθελε πριν πεθάνει να έχει κάνει 30 ταινίες. Έχασε το στοίχημα για πέντε. Αν θέλετε να συγκινηθείτε μέχρι τρελών δακρύων, δείτε αυτή την ταινία αν δεν την έχετε δει ήδη. Έφυγα από το σινεμά με κατάθλιψη.
Η Celia Cruz γεννιέται το 1924 σαν σήμερα. Φωνή ταυτισμένη με την Κούβα, νεκρή πια από το 2003, έκανε την afrocuban μουσική να παίζεται παντού, ακόμα και σήμερα.
Λίγα χρόνια πριν, σαν σήμερα γεννιέται και ο Dizzy Gillespie (1917).
Πολλοί μαζεύτηκαν. Όλοι νεκροί! Δεν θέλω να δυσαρεστήσω κανέναν! Ο Kerouac, βέβαια, δε νομίζω να σκοτιζόταν για το ότι δεν μου άρεσε ο τρόπος που έγραφε. Ούτε η Celia Cruz θα σκοτιζόταν αν της έλεγα πως κάθε φορά που παίζω afrolatin οι σκληροί άντρες σηκώνουν τη μύτη ψηλά και μου ζητάνε να παίξω κάτι πιο hardcore!
Όπως και να ‘χει, όλοι αυτοί που γεννήθηκαν ή πέθαναν σήμερα, είναι αγαπημένοι μου και η σημερινή μέρα τελικά , ήταν μόνο η αφορμή. Δυσκολεύτηκα να διαλέξω έργο του Εγγονόπουλου είναι η αλήθεια. Βρήκα αυτό το κόκκινο σπίτι. Άνοιξα την πόρτα, μπήκα μέσα κι αποφάσισα να περάσω τη νύχτα εκεί.

9 σχόλια:

Кроткая είπε...

στα βήματα του "σαν σήμερα" Ιντι κι εσύ!!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό πόστ.Ναί ειναι μυστηρια μερα η κυριακη ειδικά εαν βρεχει ετσι σαν σημερα.Δεν σου κανει αισθηση για πολλα κλεινεσαι μεσα σπιτι.Ανέφερες και καλλιτεχνες ξεχωριστοι καί πρώτοι ο καθένας στο είδος του.Αγαπημένοι μου όλοι αυτοι.Την καλησπέρα μου Μετεωρίτη.

Ανώνυμος είπε...

Καλή σου νύχτα λοιπόν.

http://www.youtube.com/watch?v=1IbJQ4YAPRo

(Δεν μου έφτασε τπτ)

Μετεωρίτης είπε...

krotkar, είναι η αλήθεια, η επιρροή από τον ΙΝΔΙΚΤΟ είναι φανερή.
Όπου να 'ναι θα αφήσω και μούσια και θα αρχίσω να του μοιάζω...

γεια σου donald(poet1),΄
σήμερα γίναμε Λιμνούπολη! Πάρα πολύ βροχή και δεν το κούνησα. Ευτυχώς που είχα τσιγάρα.

ΙΝΔΙΚΤΕ, μετά το failure notice που μου ήρθε, σου έστειλα ξανά το mail, άρα you got it!

Θεσσαλονίκη, ερχόμαστε!

(καληνύχτα; Ευχαριστώ άλλά εμ... ΑΠΟ ΤΩΡΑ;!!

just me είπε...

Τι σύμπτωση, σήμερα (δηλαδή χθες πια) έβλεπα την υπέροχη ταινία του Τριφό με θέμα τα παιδιά, το Αrgent du posche, που τη βρήκα παραπεταμένη στο βιντεοκλαμπ.

Από τη γυναίκα "Γυναίκα της διπλανής πόρτας" με είχε τσακίσει η λιποθυμία της Αρντάν όταν την ξαναφίλησε ύστερα από χρόνια ο παλιός της αγαπημένος.

Για τον Εγγονόπουλο, τι να πει κανείς...

(και η στατιστική για την Κυριακή πολύ ενδιαφέρουσα).

Καλή σου εβδομάδα.

νατασσΆκι είπε...

Πολύ καλό, μετεωρίτη!
Μπράβο σου - να έρθω κι εγώ στο κόκκινο σπίτι, παρέα;;
(Η γυναίκα της διπλανής πόρας, εξαιρετική - για τον Κερουάκ, τι να πω τέτοια ώρα!on the road, αλλά...)

Φιλιά, καλημέρα :))

Μετεωρίτης είπε...

just me, welcome,
η λιποθυμία ήταν αυτό που με είχε τσακίσει κι εμ΄να (μέσα σε ένα σουπερμάρκετ) και φυσικά το τελευταίο σχόλιο της γειτόνισσας...
Χάρηκα που τα βρήκες ενδιαφέροντα όλα αυτά για τις Κυριακές!
Θα τα πούμε!

νατασσάκι, να έρθεις στο κόκκινο σπίτι, να φέρεις όμως και την αγαπημένη σου κούπα του καφέ, γιατί έφαγα όλη μου την ώρα να τα βρω όλα αυτά και τώρα τα πιάτα και οι κούπες μου είναι άπλυτα!
Συμφωνούμε στην ταινία, το αντίθετο θα με παραξένευε! Ήμουν 16 και πήγα στα Νέα Παναθήναια, στα Εξάρχεια. Η ταινία με αρρώστησε, μελαγχόλησα, θύμωσα. Βγήκα από το σινεμά και τσακώθηκα με τον φίλο μου που είχε διαλέξει αυτό το έργο.
Από τότε, δεν άντεξα να το ξαναδώ ολόκληρο!

νατασσΆκι είπε...

χαχαχα!
Να τις φέρω και τις κούπες και τα πιάτα μου, και το πλυντήριο πιάτων, αν θες!
(αγόρασέ το, θα σωθείς από το πιατοπλύσιμο και θα έχεις πάντα καθαρό νεροχύτη! Άσε που καταναλώνει λιγότερο νερό από ότι αν τα πλένεις στο χέρι!)

Καλημέρα! :))

Μετεωρίτης είπε...

Άστα, νατασσάκι μου, το έχω και κάθεται το πλυντήριο πιάτων γιατί κάτι παίζει με τα υδραυλικά.

Έχε χάρη που σε αυτό το σπίτι θα μείνουμε για έναν χρόνο ακόμα!

μετά, τα πράγματα θα αλλάξουν!!

Και θα πάψω κι εγώ να γρουμφ-γρουμφ-γκρινιάζω!!