ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΥ ΕΣΚΑΣΕ ΣΑΝ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ

Χτες είχα ραντεβού στο μαιευτήριο για την άλφα φάση, το άλφα τεστ ή κάτι τέτοιο. Τουτέστειν υπερηχογράφημα για να μάθουμε το φύλο, να δούμε τι έχει ανάμεσα στα πόδια του το πιτσιρίκι, γιατί έχουν ποντάρει λεφτά κάτι τζιμάνια φίλοι μας, αγόρι ή κορίτσι-και το αγόρι με τέτοια σούπερ κοιλιά που έχω, έδινε 1.80., σαν να λέμε φαβορί.
Ντύθηκα στα φούξια και στα ροζ, σαν κουφέτο ένα πράμα , χώρια ότι τα χρώματα είναι fashion-κάτι μου ψιθύριζε ότι αυτό το alien μέσα μου είναι κοριτσάκι.
Κούνια που με κούναγε, κι εμένα, κι αυτό.
Ο γιατρός μου δεν ήταν εκεί και με ανέλαβε ένας ξερακιανός τύπος με γυαλιά που έφερνε λίγο στον Εντ Χάρρις με μπούκλες. Λιγομίλητος και λακωνικός. Μου βάζει τζελ στην κοιλιά, πλατς, πλουτς και ακουμπάει το εργαλείο στην κοιλιά μου.
-Ωραίααααα! Δίδυμη κύηση.
Πριν καν δω στην οθόνη τα δύο alien που χόρευαν τσάρλεστον, απαντάω σίγουρη.
-Μα τι λέτε καλέ;! Έχω κάνει δύο υπερηχογραφήματα… Ένα είναι το παιδί.
Ο γιατρός έχασε την υπομονή του πριν προλάβω να κοιτάξω στην οθόνη. Δεν είχα δει καν τον Γιάννη που είχε πεταχτεί από την καρέκλα δίπλα μου και είχε κολλήσει στην οθόνη.
Ο Εντ Χάρρις είπε στεγνά, σαν να του είχα κατουρήσει το πτυχίο:
-Πρόκειται για δίδυμη κύηση. Στην οθόνη βλέπετε τα δύο παιδιά, μάλλον σας ήρθε ξαφνικό αλλά τα παιδιά είναι δύο μετά βεβαιότητας. Τα βλέπετε;
Τα είδα. Δεν σας κάνω πλάκα, με έπιασαν από το σοκ τρανταχτά γέλια, άρχισα να γελάω μέχρι δακρύων και ο Γιάννης γελούσε, ή έκλαιγε, θα σας γελάσω και δεν το θέλω.
Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να γελάμε. Ο Εντ Χάρρις θύμωσε. Η νοσοκόμα -ή δεν ξέρω τι σκατά - ήταν έβαλε τις φωνές:
-Αφήστε τον γιατρό να κάνει τη δουλειά του, σας παρακαλώ! Μην γελάτε! Δεν μπορούμε να κάνουμε τα υπερηχογράφημα. Πρέπει να μετρήσουμε τα παιδιά!!
Έβγαλα τον σκασμό και άρχισα τους πολλαπλασιασμούς. Πάνες επί δύο, ξενύχτια επί δύο, σάκοι επί δύο (ναι, τα μωρά είναι σακούλας, έχει το καθένα τον δικό του ασκό) και ξαφνικά, όλος μου ο κόσμος έγινε διπλός – έτσι εξηγείται ότι η κοιλιά μου είναι τεράστια και τόσο καιρό σέρνομαι και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
Μάλιστα. Η επιστήμη μίλησε κυρίες και κύριοι. Out of the blue, φρομ δε πούθεν, μ’ αρέσει δεν μ’ αρέσει, τα παιδιά είναι δύο!!!!!!! (Δεν ξέρουμε ακόμα φύλο).
Συμπεράσματα/ατάκες/γνωμικά που ακούσαμε από χτες μέχρι σήμερα:
-με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια (τρυγόνια να πεις τα δικά σου παιδιά, άθλιε!).
-είπαν στη γριά να χέσει κι έκατσε και ξεπατώθηκε (γριά να πεις την αδελφή σου!).
-άντε και με το καλό, στο επόμενο υπερηχογράφημα να ανακαλύψετε ότι είναι… τρίδυμα!! (τρίδυμος λαχνός να σου πέσει, σκατόστομε, και να χάσεις το λαχείο να μην μπορείς να κάνεις cash out!!).
-ΟΧΙ καροτσάκι που να έχει τις δύο θέσεις δίπλα-δίπλα!!! Δεν θα χωράτε να μπείτε πουθενά!! Ένα μπρος-ένα πίσω!! (αυτά είπε ο σοφός πατέρας Ίνδικτος που έχει δίδυμα).
-Άντε, εσείς θα λύσετε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα (είπε ο ΠάνωςΚ.) (θα του ζητήσω δανεικά όταν έρθει η ώρα της πάνας).
-Ευλογία, ευλογία!!!! (είπαν και οι συγγενείς και μέσα μου τους καταράστηκα να αποκτήσουν όλοι κιρσούς, να πάρουν 15 κιλά και να ξερνάνε κάθε βράδυ όπως εγώ που βγάζω τα άντερά μου και ύστερα τρώω 3 πακέτα Βοσινάκη για να στανιάρω).
Φιλιά και από τους τέσσερις.
Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια καμιά φορά και για μία ακόμα φορά, έγινε η έκπληξη. Ευχάριστη φυσικά, αλλά ακόμα να το πιστέψω. Κοιτάζω και ξανακοιτάζω την περιφέρεια της κεφάλας του ενός βρέφους και μετά του άλλου και ύστερα κοιτάζω το βάρος του ενός και ύστερα του άλλου και ύστερα κοιταζόμαστε με τον Γιάννη και βάζουμε τα γέλια και γελάμε και δεν μπορούμε να σταματήσουμε… και κάπου εδώ κλείνουν τα μάτια μου και με παίρνει ο ύπνος από την κούραση...