ΤΟ ΠΡΩΤΟ POST ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΡΑΠΕΖΙ

Πολλά κάνω για να σπάω τη μονοτονία.
Ένα από αυτά είναι όταν κλείνω τραπέζι να δίνω άλλο όνομα. Μία φορά, πριν χρόνια, μου άρεσε κάποιος που μάλλον κοίταζε αλλού αλλά εγώ επέμενα. Θα έβγαινα με μία παρέα και όταν με ρώτησε στο τηλέφωνο ο μαιτρ σε τι όνομα να κλείσω το τραπέζι, έδωσα χωρίς δισταγμό το επίθετό του, φροντίζοντας μάλιστα να το μετατρέψω σε γένος θηλυκό, έτσι, για να τονώσω την αυτοπεποίθησή μου.

Το βράδυ εκείνο, μου έκλεψαν το κινητό και ένα μικρό πορτοφόλι με χάντρες.
Ένα μάθημα, το πήρα όσο να ‘ναι. Αισθάνθηκα σαν να είχα κλέψει κάτι που δεν ήταν δικό μου. Οι φίλοι μου με κορόιδεψαν και μου είπαν να ξεχάσω και τον τύπο και το κινητό.
Έτσι έκανα. «Συνδέθηκα» αλλού και αγόρασα καινούργιο πορτοφόλι.

Συνέχισα όμως να κλείνω τραπέζια - με ονόματα ποιητών αυτή τη φορά.
Έχω κλείσει τραπέζι στο όνομα «Καρυωτάκης», «Παλαμάς», μέχρι και κυρία Σικελιανού έχω δηλώσει η αθεόφοβη. Φέτος, ήταν η σειρά του Λαπαθιώτη.
-Στο όνομα Λαπαθιώτη, παρακαλώ. Οχτώ άτομα.
-Σας περιμένουμε απόψε.

Φτάνουμε στο κουτούκι και ο άνθρωπος με τη λίστα στο χέρι μας καλωσορίζει.
-Σε τι όνομα έχει γίνει η κράτηση; ρωτάει ο μαιτρ-λέμε-τώρα.
-Λαπαθιώτη, λέω επίσημα.
Περάστε κυρία Λαμπαθιώτη μου (!), περάστε! Χρόνια πολλά!!!
Οι φίλοι μου σκάνε στα γέλια. Γυρίζει ένας κολλητός μου και λέει στον πιτσιρικά που μας κοιτάζει απορημένος.
-Τον σκότωσες τον άνθρωπο!!! Δεν του ‘φτανε ο καημός του, τον σκότωσες για δεύτερη φορά!

Λίγοι είναι οι αγαπημένοι μου ποιητές. Εξαντλήθηκαν. Φέτος, λέω να κλείνω ονόματα με επίθετα ποδοσφαιριστών. Έχω στο μυαλό μου τον Αναστόπουλο, τον Μητρόπουλο, τον Παπαιωάννου..

Λέτε ο Τσαλουχίδης να μας προκύψει Τσαρουχίδης;!

Καλή χρονιά σε όλους!